ไม่อยากเห็นแก้มของเธอนั้น - - - เปื้อนหยาดน้ำตา

มาแตง

ฉันมองเห็นรอยร้าวที่อยู่ในแววตา
และหยาดน้ำที่รินมาช้า ช้า - - - จากตาคู่นั้น
รับรู้ได้เลยว่าเธอไม่เคยลืมเขา - - - คนที่เคยทิ้งกัน
อยากถามว่าเธอไม่เคยลืมความสัมพันธ์นั้น - - - หรือย่างไร
จะปล่อยให้ความเหงาทำร้ายเพื่ออะไรหรือ
เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็คือคนของความหลัง
เจ็บปวดต่อไป - - - เขาก็ไม่เคยกลับมาเห็นค่าที่เคยผูกพัน
เธออย่าปล่อยหัวใจให้อยุ่กับความฝันจาง - - - ที่ลางเลือน
ลืมเขาออกจากใจเธอได้ไหม - - - คนดี
แล้วเริ่มต้นใหม่วันนี้ - - - กับเงาตรงหน้าที่เป็นตัวฉัน
ส่องกระจกครั้งต่อไป - - - จะไม่เห็นภาพที่ทำร้ายกัน
ไม่อยากเห็นแก้มของเธอนั้น - - - เปื้อนหยาดน้ำตา
ที่ไม่มีค่าอะไร - - - กับใครเลย				
comments powered by Disqus
  • พุดพัดชา

    31 กรกฎาคม 2546 13:47 น. - comment id 157670

    มาแตง..
    พุดพัดชารักและซึ้งใจ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน