...ดอกไม้ที่บานแย้ม.... ยังแอบแซม..หนามแหลมไว้.... ต้องตา..อย่าหมายใจ.... จะคว้าไขว่...เพื่อหยอกเย้า.... ...เริงหลง...ประหนึ่งรัก.... คิดสมัคร...มองว่าเขลา..... ไม้อ่อน..ซ่อนความเยาว์..... ไฉนเล่า...จะเท่าทัน.... ...อย่าหมาย...มากรายกล้ำ.... ไม่หลงคำ..อย่างที่ฝัน.... ดอกไม้อ่อน..ซ่อนสำคัญ.... แค่ไหวหวั่น...ไม่ปันใจ..... ...ดอกไม้ไม่ไร้หนาม..... จึงจะงาม..ได้ไสว.... ไม่หลงเล่ห์...คนร้อยใจ.... ...เพราะไม่ใช่--ไม้ริมทาง----