หน้าส่วนตัว
ใครเล่าเขา สงสาร มาจารใจ
เร่ส่งเสียง เรไร ร้องร่ำขาน
หวิ่งหวิ่งอยู่ แนวไพร ใจทรมาน
คงเป็นกรรม เก่าการ ที่ทำไว้
ใครเล่าเขา นึกถึง คนึงหา
คอยนำพา ร้อนผ่าว ไม่สุขไส
คงกอดลม ห่มหนาว อกร้าวไป
กลางพงศ์ไพร ไร้รัก หนักเหลือเกิน
ลาก่อนแล้ว ถิ่นนี้ ที่เคยรัก
หมู่พฤกษา ปกปัก มานานเนิ่น
จำระหก ระเหิน ใจสะเทิ้น
แม้นชอกช้ำ จำเดิน ด้นเดียวดาย
ขอฝากใจ สู่แดน ธรรมชาติ
หวังสงบสะอาด จากทุกข์ วัฏสงสาร
เดินธุดงค์ เลื่อยไป ภิขาจาร
เพียงสืบสาน ศาสนา อุราวาว
น้ำ 26 ก.ค. 2546 08:11 น. - ID 37138 
978
2
0
28 กรกฎาคม 2546 22:30 น. - comment id 157077
ทำไงจามีอารมณ์แต่งกลอนแบบนี้มั่งเนี่ย วัน ๆ แต่งไม่ออกเรย ไปแระจ้า
29 กรกฎาคม 2546 12:11 น. - comment id 157181
นึกว่าจะไปบวชจริงๆ..
29 กรกฎาคม 2546 23:29 น. - comment id 157314
สาธุทุกท่าน แต่งตามอารมย์กลอนนิ อย่าเข้าใจผิดนะ สาธุ และขอบคุณที่มาเยี่ยมนิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
