ในวันที่ฉันสับสน จะมีใหมใครสักคน - - - เคียงข้าง ให้ถนนที่ทอดยาว - - - ไม่อ้างว้าง ขอเพียงมีใครสักคนลบล้างความเหงาในใจ จะมีบ้างไหมคนห่วงใยฉันสักคน - - - ในวันที่ทุกข์ทน - - - จนร้องไห้ ขอเพียงคนเดียวแค่ยืนข้าง ข้าง - - - ไม่ต้องทำอะไร แค่คอยเป็นกำลังใจ และให้รู้สึกได้ว่า - - - มีใครอยู่ข้าง ข้าง - - - ไม่อ้างว้างคนเดียว หลับตาฝันถึงวันหนึ่ง คนที่ฉันคิดถึงยามเหว่ว้าเปล่าเปลี่ยว เข้ามาร่วมเดิน - - - มีรอยเท้า - - - เป็นทางเดียว ความเหงาสับสนหนทางที่ลดเลี้ยว - - - คงหายไป เฝ้ารอวันนั้น - - - อย่างเงียบ เงียบ ใช้ชีวิตราบเรียบแต่มั่นคงในฝันที่มี จะอดทนเฝ้ารอวันที่ฝันจะเปลี่ยนสี ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ - - - จะมั่นคง - - - รอวัน - - - ฝันเป็นเรื่องจริง
25 กรกฎาคม 2546 14:48 น. - comment id 156674
สุดยอดกลอนเปล่านะคะ พี่พุดตามอ่านทุกบทของมาแตงเลยก่อนหน้านี้ด้วย และอยากบอกว่า อย่าลงทีเดียวเยอะอย่างนี้ ทะยอยลงนะคะ เทคนิคนี้จะทำให้ผู้อ่านตามติด ด้วยรักมากๆ
25 กรกฎาคม 2546 21:07 น. - comment id 156767
.เรน..มาอยู่เป็นเพื่อน..มาแตงนะคะ.. ...
30 กรกฎาคม 2546 09:44 น. - comment id 157403
พี่พุด - - - ขอบคุณในคำชี้แนะนะคะ คือว่ามาแตงไม่ค่อยได้เข้ามาในเวบเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ แต่งเก็บไว้ แล้วมาโพสพร้อมกันเลย อิอิ ขอบคุณที่ชี้แนะนะคะ ศิษย์พี่ เรน - - - ขอบคุณมากนะ เรน