หลับตาเพราะอ่อนล้า - - - อ่อนไหว ร้องไห้ - - - เพราะไม่รู้จะทำอะไร - - - ได้ดีกว่านี้ คนอย่างฉันเหลือใจ - - - ใช้ผูกพันกับความ - - - ไม่มี จะเรียกร้องหาความรู้สึกดีๆ - - - ได้จากใคร เธออยู่ไหน - - - ถึงปล่อยฉันไว้ - - - กับความเหงา เมื่อโลกนี้ว่างเปล่า - - - รู้ไหม - - - มันปวดร้าวแค่ไหน ฉันอยู่ที่นี่ - - - ห่วงหาเพียงคนดี - - - ที่จากไป เธออยู่ที่ไหน - - - ไม่ห่วงใยกันเลยใช่ไหม - - - คนแสนดี ฉันต้องเป็นเพียงคน - - - ไร้ค่า รู้สึกอ้างว้าง - - - เหว่ว้า - - - แต่ไม่อาจหนี หลับตาเพราะเจ็บ - - - จนอ่อนล้า - - - มากเต็มที ร้องไห้ - - - เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ผู้หญิงคนนี้ - - - กล้าทำ
มาแตง 21 ก.ค. 2546 14:04 น. - ID 36868 
731
0
0
21 กรกฎาคม 2546 14:46 น. - comment id 155665
เช็ดน้ำตาดีกว่า เพราะมันคงไม่มีค่ากับเขา กลับมาดูแลตัวของเรา ตกแต่งหัวใจดวงเก่าให้แข็งแรง พรุ่งนี้...ฟ้าอาจสดใส และหัวใจอาจจะกล้าแกร่ง วันนี้ได้บทเรียนราคาแพง พรุ่งนี้จงเข้มแข็งนะคนดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
