ศ พ น ก ใ น ล ม ห น า ว

หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก


ลมหนาวที่กราวเกรียว   
สักประเดี๋ยวก็จะกรู
สะบัดและพัดพรู   
โลมลงสู่ราบโล่งดิน
หนาวเหน็บจนเจ็บเนื้อ   
อกใดเอื้อเรืองเรื่อริน
นกฟ้ากางปีกผิน   
โต้ลมหนาวอยู่เดียวดาย
หนาวเดือนแห่งลมเหนือ   
หนาวแม้เนื้อแดดฉาดฉาย
นกฟ้าก็พุ่งกาย   
โจมสุดท้ายเข้าอกลม
ลมหนาวที่กราวเกรียว  
อีกประเดี๋ยวก็จะพรม
ศพนกที่เลือดอม   
กลางความหนาวอันเปล่าดาย...
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 กรกฎาคม 2546 18:41 น. - comment id 154554

    เศร้าจัง
  • วาพราว

    17 กรกฎาคม 2546 14:57 น. - comment id 154747

    ชื่นชมค่ะ
    : )
  • yuki

    19 กรกฎาคม 2546 17:30 น. - comment id 155242

    เยี่ยมจิง ๆ ค่ะ   ^^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน