เพชฌฆาตปาดมือถือมีดแน่น... ไม่เคืองแค้น....กับใครไยสั่งฆ่า.... นับพันครั้งไม่เคยหลั่งน้ำตา... แต่ถึงคราอาลัยไยทรมาน.... กี่คมดาบซาบซ่านปานลมพัด... สองมือมัดมิอาจเอ่ยถ้อยสงสาร... เลือดกระฉูดเชือดเฉือนเกลื่อนดินดาน.... ใจกลับด้านชินชาไม่ปรานี... คราวต้องหม่นจนใจไม่อาจพูด... อยากพิสูจน์ความรักที่สุขี... กลับต้องช้ำย้ำจิตเจ็บฤดี.... แผลฝังแนบชีวีมิอาจเลือน... อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ดังที่คิด.... แต่ถูกตัดความเป็นมิตรพูดเชือดเฉือน... แม้เวลาผ่านมานานนับเดือน... ไม่เคยเลือนภาพคนดีที่จากไป.... เพชฌฆาตไร้สามารถเพราะขาดรัก... อุปสรรคมักพบจบจนได้... จะมีใครบ้างไหมที่เข้าใจ... เป็นกำแพงช่วยให้ใจกล้าแกร่ง.... สองมือเคยคิดฆ่าชีวาเจ้า... แต่รู้ว่าปวดร้าวเศร้าไม่เข้มแข็ง.... ความรู้สึกที่มียิ่งอ่อนแรง... ความปวดร้าวทิ่มแทงแย้งในใจ... กี่ศพเล่าเราพรากจากคนรัก... เป็นเพราะหนักในหน้าที่อันยิ่งใหญ่... หัวใจเคยแกร่งกล้าท้าทายใคร.... แต่ตอนนี้หัวใจกลับจำนน.... สุดที่รักจักกลับมาหาได้ไหม... โปรดเถิดใจอย่าเพิ่งคิดสับสน.... ยังรออยู่รอเธอกลับในบัดดน.... จะเป็นคนปกป้องคุ้มครองเธอ....
บุรุษแห่งกาฬ 2 ก.ค. 2546 19:42 น. - ID 35999 
1221
2
0
3 กรกฎาคม 2546 14:21 น. - comment id 151294
มีความรู้สึกว่าคุ้นกับกลอนบทนี้ เหมือนเคยอ่านเมื่อครั้งก่อน ใช่กลอนบทเดียวกันหรือเปล่าไม่ได้แน่ใจค่ะ
10 กรกฎาคม 2546 18:55 น. - comment id 153382
เคยอ่านแล้วจะอ่านซ้ำไม่ได้หรือ คนดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
