นิยายรักขาดตอน -- จุดจบของความรัก --

..สีน้ำฟ้า..

กับความรู้สึกที่เรามีกันเพียงเท่านี้ 
เก็บไว้ในใจอย่างดี..จะได้ไหม 
เพราะ..ในเมื่อสองเราต่างไม่มีใคร 
จึงใส่ใจต่อกัน..เพื่อความผูกพันเบ่งบาน 
เวลา..กับความรู้สึกเก่า 
วันใดเหงา..คงได้เก็บไปเล่าขาน 
คือฝัน..คือกำลังใจของวันนี้และวันวาน 
ที่แบ่งเหลือเจือจาน..ของสองเรา 
เก็บไว้นะ..คนดี.. กอบเก็บเอาไว้ 
หนึ่งวินาทีผ่านไปแล้วคงไม่เหมือนเก่า 
ฉันเอง..ก็จะจดจำเรื่องราวระหว่างเรา 
ซึมซับเอาความรู้สึกนี้ไว้..นานเท่านาน 
---
เวลาผ่านไปเพียงไม่เท่าไหร่
รู้บ้างไหมเขาทำอย่างไรกับชีวิตฉัน
เขาเหยียบย่ำ.. ซ้ำเติมมัน
เขาทิ้งขว้าง..ความฝันของฉัน..ถูกทำลาย
--
รักเขามากเท่าไหร่
ก็เจ็บช้ำในใจ เมื่อนึกถึงความเสียหาย
กล้ำกลืนฝืนทน จนแทบประดาตาย
ความเศร้ามากล้ำกรายตลอดเวลา
รักมาก.. ก็เป็นอย่างนี้
ไม่เป็นไรนะคนดี.. ฉันยังมีใจห่วงหา
เมื่อไหร่ที่หวนคืนพร้อมหยดน้ำตา
เพื่อนคนนี้จะอาทรเธอเสมอไป
--
เรื่องราวระหว่างเรา..จึงเป็นเพียงนิยายรักขาดตอน
ฉันจะเก็บไว้คิดถึงก่อนนอนวันละครึ่งชั่วโมงนะ.. รู้ไหม
หากเธอเจ็บช้ำกับความรักวันหนึ่งวันใด
อ้อมแขนของใครคนนี้.. จะมีให้เธอตลอดกาล
---				
comments powered by Disqus
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    24 มิถุนายน 2546 23:38 น. - comment id 149447

    ต้องร้องไห้น้ำตาหยดเป็นทางมาเชียวนะ
    ไม่เช่นนั้นไม่ต้อนรับด้วย
  • ใจปลายทาง

    25 มิถุนายน 2546 00:29 น. - comment id 149454

    ต้องร้องให้ ให้น้ำตาเป็นสายน้ำเลยค่ะ
    ถึงจะอภัย  ( หนักกว่าพี่ฤกษ์ )
  • ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า

    25 มิถุนายน 2546 00:56 น. - comment id 149458

    vnv  :วซ:7:7,ซึมซาบความรู้สึกแล้ว
    
  • น้ำ

    25 มิถุนายน 2546 08:13 น. - comment id 149477

    หวานหวามใจใสแท้แม้ห่างไกลให้ยลดลใกล้ข้างหูเชียว
    
    เก็บไว้นะ เก็บไว้ ให้ในใจ
    เธอสดใส  สุขสม ทุกสมัย
    ฝากไว้เธอ ใฝ่ฝัน ละเมอไป
    ให้อย่าลืม อย่าเลือน เหมือนไอละออง
    
    วงแขนทอด กอดลม หม่ไอหนาว
    มองทุกคราว จันทร์เพ็ญ เด่นสกาวผ่อง
    อกว่างว้าง วอนเว้า เฝ้าเสียงซ้อง
    ขานเพลงร้อง ดั่งนก วกวนใจ
    
    อิอิ กำลังคิดถึงเลย อย่าไปนานแม่คุณไปไหนมาหาไม่เห็นหลายวัน พันใจให้กินไม่ได้นอนไม่หลับ แซวนิ
    
    
  • เจ้ามอมแมม

    25 มิถุนายน 2546 09:47 น. - comment id 149484

    เพราะรักมาก ย่อมให้อภัยได้เสมอ....
    
  • ..สีน้ำฟ้า..

    25 มิถุนายน 2546 11:56 น. - comment id 149499

    ** ใช่เลยค่ะ เจ้ามอมแมม .. บทนี้พี่ต้องการสื่อถึงความรัก .. ที่รัก จริง ๆ .. อิอิ เป็นไงพอใช้ได้ไหม
    
    ** พี่น้ำคนดีที่หนึ่ง .. ขนาดกินไม่ได้เชียะ... กินไม่ได้จานเดียวหรือเปล่าพี่ .. แซวกลับนิ
    
    ** น้องใส .. ขอบคุณที่แวะมาทักทายเสมอ ๆ จ้า
    
    ** น้องอ้อม กับ พี่ฤกษ์ .. ทำไมใจร้ายกันจริง.. ฮึ
    แหม .. คนเราหนักนิด เบาหน่อย ก็ให้อภัยกันไปเหอะ .. จะได้อยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร .. หึหึหึ
  • แม่มดน้อยค่ะ

    25 มิถุนายน 2546 14:23 น. - comment id 149548

    เห็นด้วยค่ะ. . .พี่แจม
    
    =^__________^=
    
    
  • แม่มดน้อยค่ะ

    25 มิถุนายน 2546 14:23 น. - comment id 149551

    เห็นด้วยค่ะ. . .พี่แจม
    
    =^__________^=
    
    
  • เจือจันทร์จ้า หาได้loginไม่

    25 มิถุนายน 2546 20:17 น. - comment id 149592

    ผมว่านิยายรักนี่ ควรจะขาดตอนครับ
    เพราะถ้ามีการตอนเกิดขึ้น คงไม่มีใครยอมเล่นเป็นพระเอก...อิอิ
  • ผู้หญิงสีม่วง

    25 มิถุนายน 2546 23:46 น. - comment id 149646

    วันละตั้งครึ่งชั่วโมง...
    ทุกวัน ๆ ..ใจช้ำแย่เลยค่ะ...เฮ้อ.....
  • วิจิตร

    29 มิถุนายน 2546 22:42 น. - comment id 150464

    ผมคิดว่าความรักมันไม่มีจุดที่จะจบหรอกครับ-- วันนี้หวาน-พรุ่งนี้ขมและก็ตรงกันข้ามวันนี้ขมพรุ่งนี้ก็อาจจะขมหรือหวานก็ได้
  • ..สีน้ำฟ้า..

    2 กรกฎาคม 2546 18:11 น. - comment id 151004

    สวัสดีค่ะ ทุกท่าน
      กลับจากภูเก็ตก็ทำงาน ไม่ได้แวะมาเลย
    คงจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วนะ.. คิดถึงก็เมล์มาหากันบ้างก็แล้วกัน
    
    ขอบคุณทุกคนค่ะ
    
    --แว๊บหนีงานมา--

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน