บทกวีคือจุดแรกของสิ่งมีค่า ได้นำพาให้สองเรามาพบกัน ทำให้เธอได้มาพบกับฉัน ทำให้เราก่อสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่ ความรักทำให้ฉันได้รับรู้ ว่าอย่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้หัวใจ ว่าอย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไป แต่ให้เก็บสิ่งต่างไว้ในความทรงจำ กาลเวลาทำให้ฉันได้รู้ซึ้ง ว่าความคิดถึงมีมากมายในสายฝนพรำ ไม่เว้นแม้เวลาที่เย็นย่ำ และในค่ำคืนเดียวดายที่ไร้จันทร์ บทกวี..ความรัก..กาลเวลา คือสิ่งมีค่าที่ฉันจะเก็บไว้ในฝัน แม้ว่าความจริงสองเราอยู่ห่างไกลกัน แต่ขอย้ำว่าความสัมพันธ์จะคงอยู่ตลอดกาล
25 มิถุนายน 2546 18:41 น. - comment id 149584
ก็อยากให้รู้ว่านับตั้งแต่วันนั้น ทุกวินาทีของฉันบอกกับฉันว่าโลกนี้มีเธออยู่ และฉันไม่เคยสัมผัสอะไรมากมายเท่านี้ ก็อยากให้รู้...แม้จะอยู่ห่างไกล ถึงแม้จะอยู่ตรงไหน ถ้าโลกนี้นั้นมีแค่ใครสักคนหนึ่ง ให้คิดถึงกันทุกวัน...จะทำให้หมดคำถามตลอดไป
13 สิงหาคม 2546 08:34 น. - comment id 159728
ก็มีฉันไงที่ให้เธอคิดถึงตลอดวัน หรือไม่จริง