เพลงพิรุณ ๐เธอมาฟายน้ำตาต่อหน้าฉัน ในคืนอันเพลงพิรุณละมุนไหล มุกหมองหมองร่องแก้มช่างแนมใจ บ่าระริกสะอื้นไล่ไปทั้งตัว ๐มาซบอกเทออกนะบอกเล่า กระซิบเบาเพียงไรฉันไม่หัว อย่าระแวงในฉันหรือพรั่นกลัว เปิดเถอะรั้วขังจิตอย่าปิดเปรย ๐เพราะฉันรู้คุณค่าน้ำตายิ่ง ด้วยเคยกลิ้งเกลื่อนหน้าจนชาเฉย แต่ละเกล็ดเม็ดนั้นสวรรค์เอย มันร้ายเลยนรกร้อนที่รอนราญ ๐ไม่ขอห้ามน้ำเนตรของเกดแก้ว หากหลั่งแล้วชะจิตจากพิษผลาญ ต่อให้ท่วมเชี่ยวแทงกันแสงธาร จะขอต้านชลธีไม่หนีเธอ ๐เพื่อพบพรุ่งพระจันทร์กระจ่างแจ่ม ฉันจะแซมมาลัยไปเสนอ ทัดมะลิเสียบไล้ไล่ละเมอ ปัดลมเพ้อรำเพยให้เลยลอย ๐หัวใจฟ้าอุราฝนใช่ปล้นฝัน หากแบ่งปันทุกข์ปร่าเป็นฝ้าฝอย ประดุจเดียวกับฉันขอปันปรอย รับทุกข์ร้อยเธอหล่นชลนา/. .............................................................. น้ำตาชาย ๐เธอจากไปในวันฉันไม่จาก พร้อมกับฝากรอยแผลเกินแก้ไข อยากจะคืนแต่ทว่ามันช้าไป เพราะเธอไล่ คนเลว เร็วเหลือเกิน ๐น้ำตาหล่นเรี่ยรายไม่อายหรอก มันพรูออกเทียมเท่าภูเขาเขิน น้ำตาชายยากหลั่งแม้หลังเยิน แต่เจ็บเดินฎีกานี้หน้านอง/. .............................................................. รอยอดีต ๐ฟังคนธรรพ์บรรเลงเพลงกล่อมฝัน พิณพิรุณเรียงหลั่นบรรลือหลอม บรรทมแทบตักเธอละเมอตรอม ยังอวลหอมมิหายจากปลายใจ ๐มือที่ไล้ผมฉันวันเพลาฉ่ำ ฝนพรำพรำเพลงนี้เพราะเพียงไหน ฟ้ากระจ่างสางแสงอโณทัย แต่ทำไมจิตฉันนั้นมืดมน/ .............................................................. เสมอกัน ๐ในวันเธอหันหลังฉันยังอยู่ พร้อมอณูแอ่งในใจสลาย เพียงอวยพรให้เธอนั้นพรรณราย ฉันก็ตายตาหลับกับชีวี ๐เธอกลับมาในวันฉันยังอยู่ เคยเป็นครูในวันสะบั้นหนี ฉันเป็นศิษย์ที่เธอสอนรอนฤดี เศร้าวันนี้ฉันเธอเสมอกัน/. .............................................................. เวนคืนใจ ๐ถนอมเจ้าเกรงจะร้าวนวลสลาย หวั่นว่าปลายเธอจะข่วนนวลถนอม กายละไมทะนุหมดสู้อดออม ก็หวั่นค้อมใจคะมำคว่ำคะเมน ๐ด้วยคำบ่นพี่นั้นมันน่าเบื่อ เป็นแค่เกลือเกล็ดจิ้มใช่พิมเสน หากเห็นค่ารักพี่แค่ขี้เลน ก็จะเวนคืนใจไม่ขอจอง/. .............................................................. รักแท้จากใจชายคนหนึ่ง ๐รักของพี่มีต่อน้องเหมืองท้องไส้ ระบายไล่ลมรั่วดังวัวหาว แค่ได้บ่นเสียบ้างเป็นครั้งคราว ก็เห็นดาวเห็นเดือนแล้วคนดี ๐ขอตีตราตามจองน้องไม่จาก แม้ทุกข์ยากไม่ขอหย่านะยาหยี เห็นเธอสุขถึงพี่แสบก็แปลบปรีดิ์ กระสอบทรายคนนี้พลีเพื่อรัก/. .............................................................. อ่านแก้รำคาญนะครับ
ราม ลิขิต 14 มิ.ย. 2546 17:13 น. - ID 35179 
1841
3
0
14 มิถุนายน 2546 17:43 น. - comment id 147084
แต่งได้ดีมากๆขอชมจากใจจริง
14 มิถุนายน 2546 21:39 น. - comment id 147112
เจ้าตัวรำคาญอยู่ไหนหนอ ..? ไม่มีนี่คะ คุณลุง .. :)
14 มิถุนายน 2546 22:38 น. - comment id 147127
หน้าส่วนตัว
อิอิอิ..
..เรนยิ้ม..นะคะ..
17 มิถุนายน 2546 01:00 น. - comment id 147643
สวัสดีครับคุณสนิม, หลานอัลมิตรา, หนูเรน คนแก่เลี้ยวเขียนรักได้เท่านี้เองจ้ะ นึกภาพไม่ออก ไฟมอดเหลือแต่ขี้เถ้าหมดแล้ว ขอบคุณคุณสนิมครับ ................................................... ตัวรำคาญนี่หน้าตาเขาจะดูไม่ได้เลย มีแผนที่อยู่บนหน้า เห็นทางหลวงตั้งหลายสาย บนเขาปลูกต้นฝ้ายเป็นดง...เดินเข้าไปในนั้นต้องระวังงูเอาหน่อย มักโผล่อออกมาเต้นระบำอยู่เรื่อย เวลาเขาเดินหน้าเขาจะเชิดเพราะก้มหน้าไม่ลงเขี้ยวค้ำลากพื้นดังแกรกๆ-ทั้งหมดนั่น..ลุงเองจ้ะ ................................................... จ้ะ..ยิ้มบ่อยๆดีนะ ยิ่งหัวเราะได้ยิ่งดี แต่ห้ามหัวเราะมากเกินอัตราศึก ไม่งั้นเดี๋ยวต้องพาไปหาหมอ..ให้เอาขากรรไกรลง-มันค้าง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
