๏ เสียงลมพร่ำคำพรอดออดฉะอ้อน ราวเรียมวอนว่าน้องอย่าหมองหมาง ที่ห่างไปไกลพ้นเพราะหนทาง ใช่ว่าจางใจรักจิตภักดี ศัพท์เสียงคลื่นสะอื้นซบดังกลบหาด คลื่นเคยคลาดครรไลไกลวิถี ยังพบทรายคลายคะนึงถึงนที พร่ำพจีจำนรรจ์ครั้งวันไกล แลลมบกวกห่างลาร้างฝั่ง จะคืนหลังราวคลื่นคืนไฉน เรียมลาร้างห่างสมรจึงร้อนใจ เกรงจากไปเป็นลับมิกลับมา ฝากลมพร่ำคำพรอดออดฉะอ้อน ว่าอาวรณ์ไม่สิ้นถวิลหา แม้จำจากพรากหายลับสายตา ยังรอท่าทีคืนพบชื่นใจ ๚ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๔๖
10 มิถุนายน 2546 16:35 น. - comment id 146288
วันนี้พี่วฤกมาแปลกแฮะ แต่เข้าฟิวมากๆ T_T คิดถึงคนที่อยู่ห่างจัง อีก 3 วันแล้วจะได้เจอกัน เย้ๆ ------- เสียงลมพร่ำคำหวานสะท้านจิต คะนึงคิดถึงเจ้าเสน่หา ยินเสียงคลื่นสะอื้นเร้าอุรา คิดถึงหน้านงคราตระหนักทรวง ---------
10 มิถุนายน 2546 18:38 น. - comment id 146298
คุณเขียนดีนะค่ะ เพราะสามารถบรรยายถึงธรรมชาติกับความรักได้เข้ากันดีมากเลย จะติดขัดก็เฉพาะบรรทัดสุดท้ายเท่านั้นค่ะ แวะมาชื่นชมค่ะ
10 มิถุนายน 2546 19:01 น. - comment id 146306
ชอบกลอนรักบทนี้มากเลยค่ะ ขออนุญาตเก็บไว้ในหน้าส่วนตัวนะคะ...
10 มิถุนายน 2546 21:40 น. - comment id 146311
ฝากสายลมพรมพริ้วแผ่ววะแว่วเสียง ฟังสำเนียงที่พร่ำเพ้อละเมอหา แม้นแสนไกลเพียงใดไม่นำพา ด้วยวิญญารักเราสองครองคู่ใจ จากเพียงกายแต่ใจนั้นยังใกล้ชิด เฝ้าครุ่นคิดคราร่วมฝันวันสดใส หวานละมุนอุ่นไอรักสลักใจ ด้วยห่วงใยแม้นจากไกลใจเฝ้าคอย....ฯ บทกวีหวานซึ้งมากค่ะ..ราชิกา..ขออนุญาตคุณหมอ..มาร่วมแจมนะคะ...เห็นเงียบหายไปนาน..สบายดีมั้ยคะ....
11 มิถุนายน 2546 00:22 น. - comment id 146343
กลอนรัก กลอนร้าว แม้จะเศร้าสร้างสีสัน ในโลกฝันวันจริงไม่วิ่งหนี เขียนกลอนรักใช่รักใครได้ทั้งปี เพราะว่ามีคนดีที่รักแล้วในดวงใจเพียงหนึ่งคน!
11 มิถุนายน 2546 02:38 น. - comment id 146355
คิดถึงจึงมาอ่าน ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
11 มิถุนายน 2546 05:36 น. - comment id 146357
อิอิอิ....ยังไม่แก่แน่นอนค่ะ พี่วฤกยังเขียนกลอนรักได้หวานปานนี้ @^_^@
12 มิถุนายน 2546 18:40 น. - comment id 146765
กลอนหวานหวามใจใสเชียวท่านวันดีจริงจริง คลื่นลมพัดพาโศกวิโยกหาย หัวใจสายใสให้แม่งามขำ ลืมชอกช้ำหน้าที่เวียนทำ รอแม่ร่ำกลิ่นหอมมาล้อมใจ อิอิหอมดีนิ