ฟ้ากฟ้ายามเย็นเห็นเมฆหม่น มีคนหนึ่งคนทนนั่งเหงา รอตะวันต่ำลงคงเห็นดาว คอยเป็นเพื่อนคลายเหงาแทนที่ใคร ที่ตรงนี้เคยมีคนเติมเต็ม และอิ่มเอมเต็มสุขทุกข์จางหาย ณ วันนี้คนเคยมีกลับหนีไป ทิ้งก็เพียงผืนทรายที่เปียกปอน หาดทรายขาวมีคลื่นยาวเพียงซัดสาด แต่ไม่อาจดับใจให้คลายร้อน ก่อนมีฝนคนหนึ่งคนหลับตานอน ทิ้งตัวลงทอดถอนลมหายใจ ลืมตาแล้วเห็นดาวพร่างพราวฟ้า แม้สวยงามจับตาสักแค่ไหน จะให้ชื่นให้ชมข่มอย่างไร มันก็เหงาจับใจ...อยู่ลำพัง คุณเคยไหม แม้ใครใครเขาว่าสุข เขาสนุกเขาชื่นชมว่าสมหวัง แต่ข้างในมันกลับไม่มีพลัง และสุดเศร้าเหมือนเราดั่งคนไร้ใจ อยู่คนเดียวเหงาคนเดียวสู้คนเดียว มันจะเปล่าจะเปลี่ยวสักแค่ไหน มันไม่เหมือนมีเธออยู่เป็นคู่ใจ ร่วมชื่นชมสมใจไปด้วยกัน ปล่อยให้คลื่นทะเลมันเห่กล่อม ฉันจะยอมปล่อยใจไปตามฝัน มีเมฆดาวและคลื่นยาวเป็นกำนัล พอให้ฉันเพียงสุขใจ....ให้พ้นคืน
burst 2 มิ.ย. 2546 10:04 น. - ID 34711 
806
4
0
2 มิถุนายน 2546 10:06 น. - comment id 142524
ผมหายไปนานเลย ไม่รู้ว่ายังจำคนเดิมได้ไหมครับ
2 มิถุนายน 2546 11:28 น. - comment id 142532
ก่อนอื่นขอแก้..วรรคสามในบทสุดท้าย ให้ด้วยรักนะคะ..จริงๆก็มีความหมายทั้งสองคำ.. มีเมฆดาวและคลื่นยาวเป็นกำนัล..แก้เป็น.. มีเมฆดาวและคลื่นขาวเป็นกำนัล..คลื่นยาวเป็นคลื่นขาว..ค่ะ.. ผู้คนบนผืนโลกช่างมากเหงา สุขเพียงเงาเหงาในใจใครรู้เห็น รักแล้วร้างช่างแสนเศร้าร้าวลำเค็ญ โศกมิเว้นในเส้นทางห่างนิพพาน.. ทางสายโลกพาวกวนจนใจหมอง กรรมตามจ้องปองย้ำใจมิไหวผ่าน สุขก็ซ้ำเศร้าก็ซ้ำน่ารำคาญ หวานแสนหวานผ่านผ่านไปใจก็ตรม น้องบวชแล้วใช่ไหมใจเคยบวช อย่าร้าวรวดสวดขอพรวอนอย่าขม หลงรักแล้วมิคลาดแคล้วความระทม รักทับถมเติมไม่เต็มเข็มทิ่มใจ.. หากยังรักอย่าเสียใจไปเลยน้อง เป็นครรลองทดลองใจไม่หวั่นไหว เจ็บซ้ำซากหากไม่นานจะผ่านไป ภูมิคุ้มใจเกมรัก..นี้ที่คู่คน..ราวคู่กรรมตามซ้ำรอย.. สงสารจันทร์สงสารใจ สงสารในธรรมชาติในสรรพสิ่งที่วิ่งหนีกันไม่พ้นวงกรรมนำพา..ใจ
2 มิถุนายน 2546 11:31 น. - comment id 142534
ผมคนหนึ่งละ ที่ชอบเข้ามาอ่านกลอนของคุณเสมอ
2 มิถุนายน 2546 16:07 น. - comment id 142580
มีเมฆดาวและคลื่นยาวเป็นกำนัล..แก้เป็น.. มีเมฆดาวและคลื่นขาวเป็นกำนัล..คลื่นยาวเป็นคลื่นขาว..ค่ะ.. ---------------------------------------------------------------------- ขอแจ้งเจตนานิดนึงครับ ทราบนะครับว่าอยากจะช่วยแก้ให้ผม ที่ผมใช้คำว่า ยาว เพราะมีคำว่า ดาว อยู่ หากผมใช้เสียงสูงอย่างคำว่า ขาว เวลาอ่านจะไม่ราบเรียบ ท่อนนี้ ทั้งคำว่า ดาว ขาว กำนัล ทั้งสามคำผมตั้งใช้ใช้เสียงกลาง ฟังแล้วดูเรียบๆ เหงาๆ อ่านแล้วเหมือนคนบ่นพึมพัม ซึ่งจะเข้ากับอารมณ์มากกว่าครับ กลอนของผม เน้นอารมณ์ครับ ไม่ค่อยเน้นว่าถูกหลักหรือเปล่า ขอบคุณนะครับที่ช่วยชี้แนะ
3 มิถุนายน 2546 08:07 น. - comment id 142722
หน้าส่วนตัว
ทำไม.. ท้องฟ้า ว่างเปล่า
ทำไม.. ต้องเหงา มากมาย
ทำไม..รอบรอบข้างกาย
ทำไม ไม่รู้เลย ไม่รู้เล้ยย..
..เรน..ขออนุญาต..แจมนะคะ..
..หายไปนาน..จัง..
เรน ชอบงานเขียน..ของคุณ..
ตามอ่าน ทุกครั้ง.. นะคะ..
...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
