แมงปอ เกาะหลังม้า พาบิน จะพาไป เที่ยวถิ่น นภากว้าง เคยบินเดี่ยว เรื่อยไป ใจอ้างว้าง อยากหาเพื่อน ชิดข้าง ร่วมทางเคียง แอบอยู่หลัง ม้ากำยำ ตัวล่ำใหญ่ พึงพอใจ ซ่อนไว้ ไม่ส่งเสียง เกาะแน่น เร่งพลัง หวังลำเลียง หวังแค่เพียง พาบินสูง เพื่อจูงใจ ม้าเจ้าอาจ ชอบใจ ที่ได้บิน ม้าเจ้าคง พอจินต์ คงรักใคร่ ม้าเจ้าคง เห็นค่า กว่าใครใคร ม้าเจ้าคง เต็มใจ ให้โฉบชม แมงปอเกาะ หลังม้า จะพาลอย แม้แรงน้อย รวมพลัง ที่สั่งสม กระพือปีก จนฉีกขาด บาดระบม ม้ายังก้ม หน้าเดิน เมินไม่มอง เหมือนรักเขา ข้างเดียว ข้าวเหนียวนึ่ง หมายไป ใจหนึ่ง ไม่พึงหมอง แอบรัก แอบหวัง ตั้งใจปอง เขาไม่มอง ชายตาบ้าง ยังไม่เคย ไม่รู้ตัว ด้วยซ้ำไป ว่าใครสน ไม่รู้สิ ใจจำนน คนเฉยเฉย ไม่รู้นะ เรารักแล้ว ก็รักเลย ไม่รู้จะ เอื้อนเอ่ย กระไรไป -(ม้าก้านกล้วย)-
18 กันยายน 2544 01:03 น. - comment id 11962
เพราะมากเลยค่ะ..เข้าใจเปรียบเทียบดีจัง.เรายังนึกไม่ถึงเลย
19 กันยายน 2544 12:23 น. - comment id 12158
ใช่แล้ว รักแล้วก็รักเลย จำรักเสียอย่าง ใครจะทำไม
9 มีนาคม 2545 13:10 น. - comment id 39486
นั่นสิคิดได้ไง นึกถึงแมงปอตัวนิดเดียว ปีกใสๆดูบางๆ คิดหวังดีถึงขนาดจะพาม้าบิน ยอดเลยค่ะ
10 มีนาคม 2545 06:22 น. - comment id 39634
โห.. พี่มีนิทานเยอะแยะเลยนะ....