รอจะเอ่ยคำว่ารัก แต่สายนักเกินจะเอ่ย เมื่อเวลาผ่านเลย ที่คุ้นเคยกลับเหินห่าง จากเคยรักและผูกพัน ต่างเดินกันคนละทาง เพราะรักนั้นจืดจาง ใจอับปางก่อนเดินทาง
30 พฤษภาคม 2546 17:13 น. - comment id 141894
รอเธอเอ่ยคำว่ารัก มานานนักแต่เธอกับไม่ยอมเอ่ย ท่าทีก็เฉยเมย ฉันก็เลยต้องเดินทาง แต่ถ้ารู้ก่อนหน้านั้น ว่าเธอมีกันไม่เมินเฉย ไม่เหมือนท่าทีที่ละเลย ฉันจะเป็นฝ่ายเผยบอกความนัย ว่าจริง ๆ รักเธอมากอยู่ ได้โปรดรับรู้ไว้ในวันนี้ รักเธอ รักเธอนะคนดี ถึงแม้ว่าคำรักที่มีจะสายเกินไป **แวะมาทักทายค่ะ***
30 พฤษภาคม 2546 22:11 น. - comment id 141949
การสงวนท่าที บ้างครั้งก็เป็นประโยชน์ บางครั้งก็เป็นโทษ อย่างนี้แหละ มานึกเสียใจทีหลัง ก็สายไปเสียแล้ว