ตลอดเวลาที่เราได้คุยกัน ก่อเกิดความพูกพันธ์ขึ้นในใจ เนิ่นนานวันเริ่มสัมผัสได้ ถึงความห่วงใยที่มีต่อเธอ อยากบอกว่าคิดถึง ..คิดถึงเสมอ อยากคุย อยากพบ และอยากเจอ แต่ทำไมเธอถึงเงียบหายไป ....หัวใจที่ดีในวันนั้น...วันนี้กับเงียบเหงา.... คงเหลือไว้เพียงความว่างเปล่า เหลือเพียงฉันที่เศร้าอยู่คนเดียว
30 พฤษภาคม 2546 12:10 น. - comment id 141777
ก็ขอคำติชมจากทุก ๆ คนด้วยนะ ไม่รู้ว่าจะโดนใจใครบ้างหรือเปล่าเอ่ย
30 พฤษภาคม 2546 13:30 น. - comment id 141788
ต่อแต่นี้ไป หยุดได้ไหมกับความเศร้า ทิ้งไปเถอะนะกับอดีตอันปวดร้าว ผู้หญิงไร้เงาขอแทรกแทนความเหงาและความเงาของเธอเอง **แวะมาทักทายค่ะ***
30 พฤษภาคม 2546 13:34 น. - comment id 141791
อือ อารมณ์นี้เราเข้าใจ
30 พฤษภาคม 2546 14:19 น. - comment id 141815
ขอบคุณผู้หญิงไร้เงา และคุณใสซื่อบริสุทธิ์จ้า..นะจ๊ะ
30 พฤษภาคม 2546 14:26 น. - comment id 141822
ก็นั้นสิครับ ทำไมเธอถึงเงียบหายไป ห่างไป ไป ไปเรื่อยยย....
30 พฤษภาคม 2546 15:45 น. - comment id 141871
ยังไม่เจอคนจริง เขาจึงวิ่งรีบหนีไป อย่าเพิ่งหมองลองใหม่ คนใกล้ ๆ เป็นไงล่ะเธอ
31 พฤษภาคม 2546 05:27 น. - comment id 142016
.......เจ็บที่ใจ........ ทำไงได้ เพราะใจ ไปรักเค้า ถึงแม้นรู้ ว่าเค้า ไม่รักเรา ยังคงเฝ้า คิดถึงอยู่ มิรู้ลืม ........มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ....
2 มิถุนายน 2546 16:16 น. - comment id 142584
ขอบคุณ คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ และขอบฟ้าไกล ค่ะ (ก็รักเค้าทำไงได้)