อยากบอกกับเธอมาตั้งนาน ว่าวันวานของฉันเป็นเช่นไร อยากบอกว่าเมื่อฉันพบเธอที่ใด มันทำให้หัวใจฉันหวั่นไหวจัง มาวันนี้ไม่อยากจะรับรู้ ว่าเมื่อครู่รักฉันสลายพัง เพียงเพราะน้ำคำที่เธอได้ฟัง เรื่องความหลังที่ฉันพลาดพลั้งไป ต่อไปนี้ฉันจะอยู่อย่างไร เมื่อหัวใจไร้ซึ่งใคร-ใคร ความรักความคิดถึงที่มีให้ จะมีใครมารับไหม..ไม่อยากคิดเลย ต่างคนมีทางให้เดิน ส่วนเกินอย่างฉันต้องหยุดอยู่เฉย และอาจไม่ต้องรับรู้อะไรเลย เพราะสิ่งที่เคยทำ..ไร้ค่าไป ต่อแต่นี้จะตอบตัวเองอย่างไร ว่าหัวใจไม่มีใครต้องการ เพียงเพราะรักที่แสนหวาน ที่เธอและเขาเพาะบ่มมานาน อย่าใจร้ายกับฉันได้ไหม ขอเถอะขอใจเธอคืนมา ถึงแม้พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ไร้ค่า ขอเพียงวันนี้ยังมีเธออยู่..ก็เพียงพอ
25 พฤษภาคม 2546 14:06 น. - comment id 140380
วันนี้เธอได้เดินจากฉันไปแล้ว คงจะต้องแคล้วกันไม่เห็นหน้า ฉันเองอยากจะย้อนเวลา กลับไปเมื่อวันวานที่แสนดี อยากจะเจอรักจริงกับเขาสักครั้ง แต่ก็ต้องพังทุกครั้งไป ชีวิตนี้ช่างแสนเศร้าใจ เรียกร้องหาความรักอยู่ได้...บ้าจัง
27 พฤษภาคม 2546 17:08 น. - comment id 140966
ฉันมีวันคืนที่ไม่เคยลืมเลือน แม้หัวใจจะแปดเปื้อนไปด้วยความปวดร้าว ฉันมีความทรงจำที่งดงามทุกเรื่องราว ฉันมีความรักสีขาว...ซุกซ่อนในน้ำตาเม็ดร้าวสีดำ ฉันมีคนที่ฉันรัก แม้ในหัวใจจะจ็บหนักจนบอบช้ำ ฉันมีพันธนาการที่ยินยอมให้จองจำ และมีคำบางคำที่เฝ้าบอกตัวเองอยู่ซ้ำ ๆ ว่ารักเธอ นี่ไงคือสิ่งที่เรามีอยู่ในความรัก.... แม้ ณ ที่ตรงนี้มีเราอยู่คนเดียว แต่รายล้อมด้วยความห่วงใย คิดถึง และอาทร ในคนที่เรารัก....นั่นเพราะความรักยังคงอยู่ ไม่ได้จากไปซะหน่อย...จริงไหม ^_____^ ความรักยังคงอยู่ลองมองดูสิ...เออ