ตะแบกร่วง..ดวงใจร้าวคราวสัญญาเลือน

ลำน้ำน่าน

ด้วยสัญญาญแว่วมาหน้าเกี่ยวแล้ว
พิกุลแก้วดอกจานบานพราวต้น
หวลลมริ้วทิวทุ่งกรุ่นโคลนตม
เป็นตัวตนท้องนากับฟ้าคราม
ม่วงพุ่มหนาแตกดอกขึ้นคลุมต้น
สีขาวหม่นลมร่าฟ้าเดือนสาม
ทุ่งรองทองกองข้าวกลางนาลาน
ตะแบกบานพราวพรายลายละคน
สัญญาใจเคยให้ไว้ในครั้งก่อน
รักเว้าวอนใต้ตะแบกแรกลมฝน
หนุ่มท้องนาสาวบ้านป่าสัญญาคน
อธิษฐานดลใจภักดิ์รักแรกบาน
นี่ก็สิ้นหน้าหนาวเข้าหน้าแล้ง
หรือจะแกล้งให้รอกับรวงฝัน
นาคนอื่นระรื่นรักผลัดเกี่ยวกัน
จนตะวันลาลับนกจับคอน
แสงจันทร์เศร้าน้ำฟ้าพร่าพรายพราว
กับใจร้าวน้ำตาร่วงลงอาบหมอน
ยินหรีดหริ่งระงมทุ่งยิ่งรานรอญ
ด้วยอาวรณ์สัญญาหนุ่มนาไกล
เดือนดาวลับทับทิวริ้วรวงข้าว..
หัวอกสาวระทมหนักรักสลาย
ตะแบกภักดิ์รักร่วงจากบ่วงใบ
แรมร้างไปนานนับ..ไม่กลับมา
..........................
สาวนางหนึ่ง หลงใหลในงามดอกตะแบก ที่ลำน้ำน่านเคยสัญญาไว้คราเห็นดอกตะแบกบานตั้งแต่เดือนสามหน้านา  จนบัดนี้ดอกตะแบกบางต้นโรยราลงแล้ว สัญญาที่เคยให้ไว้ครั้งกระโน่นยังคงกรุ่น ฝากใจรักกับดอกตะแบก ในวันนี้ที่รักแปรเปลี่ยนโรยราลงพร้อมกับคำสัญญาของใครบางคน....
ให้ สีน้ำฟ้า..
อาจจะรานร้าวด้วยแทนใจด้วยรักสลาย ชีวิตจริงๆ แล้วไม่อยากให้เป็นอย่างสาวนาในบทกวี.....แต่กลับตรงข้ามเป็นเห็นตะแบกดั่งแรกรัก คงจะงามไม่น้อย......ด้วยรักในหมู่มิตรเช่นเคยมาครับ