จากกระดาษขาวใสไร้ตำหนิ ตั้งสมาธิตั้งจิตใจตั้งใจเขียน บรรยายเรื่องราวของบทเรียน บรรยายเรื่องเพี้ยนๆของตัวเรา จากกระดาษเป็นหน้าจอ ยังจดจ่อเฝ้าบันทึกผลงานเขียน แต่เรื่องราวที่บันทึกไม่ใช่แค่บทเรียน กลับแปรเปลี่ยนเป็นเรื่องราวของหัวใจ จากคนแกร่ง คล่องกล้าในทุกสิ่ง กลับมาพบความจริงในขณะนี้ ฉันกลับมาพบว่าความกล้าที่เคยมี กลับไม่มีแม้นิดเดียวเมื่อเจอเธอ ใช้ความเป็นเพื่อนเป็นเส้นขีดแบ่งกั้น ฉันไม่อยากให้มันเกินไปกว่านี้ แต่กลับสงสารใจเราหล่ะซิ ทำไงดี..แค่เพื่อนสำหรับเค้าก็มากมาย ถ้าบอกไปจะเป็นไงน้อ แต่เราคงไม่กล้าพอใช่ไหม ถามตัวเองอย่างนี้อยู่เรื่อยไป แล้วเมื่อไหร่เราน่ะ ..จะกล้าพอ
13 พฤษภาคม 2546 14:55 น. - comment id 137893
เรียกเราเจ๊อีกแล้วนะ ป้ากุ้ง เก่งจังเลย แต่งกลอนให้ปิงบ้างสิ กำลัง เฮิร์ตเลยอะ
13 พฤษภาคม 2546 15:28 น. - comment id 137919
มาร่วมเป็นกำลังใจ ให้เธอกล้าเอ่ยความนัยกับใครคนนั้น จะร่วมแชร์เธอเต็มที่... ขอเพียงเธอนี้กล้าบอกแล้วกัน แค่คำว่ารักสั้น ๆ แล้วผลที่ตามมานั้น... ค่อยว่ากันอีกที ***เป็นกำลังใจให้ประสบความสำเร็จตามใจปรารถนานะค่ะ***
13 พฤษภาคม 2546 16:32 น. - comment id 137960
สูดลมหายใจลึก ๆ เข้าปอด แล้วเอ่ยพร่ำพรอดคำหวาน ๆ ในค่ำคืน..ที่หัวใจต้องการ เมื่อบอกแล้ว..ต้องอยู่รักให้นาน ๆ นะตัวเอง แหะ ๆ เกือบจบไม่ลงแน่ะ
13 พฤษภาคม 2546 20:39 น. - comment id 138013
ต่างไม่บอกไม่เผยในความคิด ทั้งที่จิตเราสองนั้นหวั่นไหว เราก็รักเขาก็รักสมัครใจ แค่รอใครเอ่ยวาจาว่ารักกัน...........อิอิ บอกเลย รักกกกกกกกก