กลีบกุหลาบแรกแย้มเย้ยฟ้า ท้าสายลมท้านภาไม่หวั่นไหว หยอกเอินกับต้นหญ้าทุกคราไป ยิ้มรับแสงแดดใสที่ส่องมา สาดสายฝนนั้นระคนความชื่นฉ่ำ เสียงสายน้ำเริงระบำแสนรวยร่า เจ้ากุหลาบดอกน้อยกับวันเวลา ผ่านสายลมผ่านธารฟ้ามาลำพัง กุหลาบน้อยเฝ้ามองการแปรเปลี่ยน วันเวลาวนเวียนอยู่ซ้ำๆ ปรายหยาดฝนเคยระคนความชื่นฉ่ำ ฝนกลับทำให้กุหลาบรับเปลี่ยนแปลง ในเม็ดน้ำยังคงความเหงาร้าวร้าย ดวงอาทิตย์มันมอดไหม้หากใกล้แสง สายลมนั้นหนาวจับใจคล้ายทิ่มแทง นภากว้างเกินมีแรงจะโบยบิน เป็นกุหลาบดอกเล็กๆดอกเดียวนั้น เจ้ากุหลาบเคยวาดฝันไว้หมดสิ้น แต่ด้วยความเปราะบางเกินโผบิน เจ้าจึงขาดผืนดิน ไม่ได้เลย
9 พฤษภาคม 2546 23:11 น. - comment id 136943
น่าทนุถนอม คงเปราะบางกว่าแก้วแชมเปญ มาทักทายน่ะ
10 พฤษภาคม 2546 05:40 น. - comment id 136992
กลีบกุหลาบแรกแย้มเย้ยฟ้า ลวงภมราลุ่มหลง...ดุจดงใหญ่ หลอกราตรีผีเสื้อ...ให้เอื้อใจ หลอกหนุ่มชายเพลิดเพลิน...แล้วเดินลา...
10 พฤษภาคม 2546 12:35 น. - comment id 137062
โ ห . . . แ บ บ นี้ แ ล้ ว ยั ง บ อ ก ว่ า ไ ม่ เ พ ร า ะ อี ก เ หร อ จ๊ ะ เ พ ร าะ น ะ . . . ค ว า ม ห ม าย ดี ด้ ว ย. . . =^______________^=
11 พฤษภาคม 2546 23:32 น. - comment id 137458
แวะมาทักทายครับ...... เพราะครับเพราะ
12 พฤษภาคม 2546 16:13 น. - comment id 137655
ทำไมเก่งงี้เนี่ย
13 พฤษภาคม 2546 17:36 น. - comment id 137980
ขอบคุณข้อคิดเห็นของทุกคนนะคะ
21 พฤษภาคม 2546 21:04 น. - comment id 139874
ddd เพราะd แวะมาทักทายจ้า