ลมรัญจวนลมพัดหวนให้ใจไหว มองยอดไม้โอนเอนอ่อนสะท้อนฟ้า เยือกลมหนาวเคล้าใจให้ด้านชา อีกกี่คราอีกกี่คืนฝืนจำนน นับแดนดาวหนาวในให้หนาวสั่น ลมเคียงฝันพัดพามาสักหน สายลมอ่อนใจร้าวรอนของหนึ่งคน เคล้าสับสนซ่านใจจนยากเยียวยา สายลมเย็นขอให้เป็นเช่นวานนี้ แรงลมที่พัดหวนอีกผืนฟ้า ขอลมโชยพัดโบกใครให้กลับมา คืนนิทราฟ้าแจ่มแจ้งแกล้งผืนดิน ยลยอดไม้ที่ลู่ไล้กับแรงกล้า บังคับใจอันปวดปร่าแทบดับสิ้น กล่าวทักทายหากสายลมจะได้ยิน คนบนดินธารใจรินด้วยแรงลม