เธอเอง...ไม่ใช่พระจันทร์ ส่วนฉันนั้น...ไม่ใช่พระอาทิตย์ การโคจรมาพบกัน...มันไม่ผิด เราสองคนมีสิทธิ...จะคบกัน ฉันจะยอม..เป็นอะไรก้อได้... ที่สามารถตามเธอไป...ทุกแห่งหน ทุกๆ ที่แค่มีเธอ...เพียงหนึ่งคน จะอดทน...ให้ฉันเป็นอะไรก้อยอม... ไม่ว่าเธอจะอยู่...ตรงที่ไหน... อยู่แห่งใด...ปลายฟ้า...หรือในฝัน ขอให้รู้ว่ายังรัก...ยังผูกพัน ทุกคืนวันคิดถึงและห่วงใย... ตัวอยู่ไกล..ใจอยู่ใกล้กันแค่นี้ เธอรู้ดีว่าฉัน...รักเธอแค่ไหน... ยังคิดถึง...ยังรัก...ยังห่วงใย ลมหายใจเข้าออก...ฉันรักเธอ...
5 พฤษภาคม 2546 22:15 น. - comment id 135619
พี่วินค่ะ ....พูดรัยไม่ออกเลย น้ำตาคลอ....
6 พฤษภาคม 2546 06:42 น. - comment id 135706
อิ อิ. . . .อิ่ ม อ ก อิ่ ม ใ จ ตื่ น เ ช้ า ม า อ่ า น เ จ อ ก ล อ น ห ว า น ๆ ๆ แ ถ ม ยั ง เ ป็ น ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ๆ ที่ ม อ บ ใ ห้ กั น น่ า รั ก มา ก เ ล ย ค่ ะ . . . ทั้ ง คู่ เ ล ย น ะ =^____________^= ก ล อ น เ พ ร า ะ ค่ ะ . . . ช อ บ . . .
6 พฤษภาคม 2546 15:01 น. - comment id 135818
ประทับบทแรกมาก ๆ เลย ^-^
14 พฤษภาคม 2546 00:09 น. - comment id 138087
ซึ้งกับบทที่สองมากกว่าอ่ะค่ะ ยอมเธอยอมเป็นได้เพื่อฉัน เป็นอะไรก้อได้เพื่อลุกฉันคนนี้ เป็นหัวใจให้กันได้ยิ่งดี เป็นที่พักพิงซึ่งกันและกัน เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ