มองเธอผ่านท้องฟ้า ท้องนภาอันไพศาล ยิ่งมองไปนาน-นาน เห็นคล้ายเธอเดินผ่านปุยเมฆไป มองเธอผ่านปุยเมฆ มองดูเฉกเช่นเส้นผมเธอ บางเบาพริ้วตามลมในวันที่เจอ บางครั้งเผลอลอยล่องไป มองเธอผ่านดอกหญ้า ในทุ่งพณา...อันกว้างไกล ยิ่งมองยิ่งมองไป เห็นคล้าย-คล้ายเธอเดินมา มองเธอผ่านสายลม ความขื่นขมจมหายไปแล้วหนา ยิ่งมองยิ่งงามตา สิเน่หา...ตามสายลม มองแล้วพาใจเพลิน เลยออกเดินปล่อยอารมณ์ เห็นนกเห็นดอกไม้ชื่นใจชม เต็มใจสมดั่งที่ตั้งใจ อยากให้เธอมาเดินเคียงข้าง ความอ้างว้างจะได้หายไป คิดแล้วยิ่งอยากอยู่ใกล้ แล้วจะทำอย่างไรถึงจะให้เธอมาเดินด้วยกัน...
29 เมษายน 2546 14:31 น. - comment id 132955
เพราะจังเลยค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆ
29 เมษายน 2546 18:33 น. - comment id 133027
แหม!!. . .แบบนี้ก็แสดงว่า มองอะไรเป็นหน้าเค้าไปหมดล่ะซิ น่ารักจังเลย ชอบตรงมองผ่านปุยเมฆค่ะ. . .น่ารักดี =^_________^=
29 เมษายน 2546 18:48 น. - comment id 133032
ครับผม..นิยมชมชอบ..น่ารักดีครับ
29 เมษายน 2546 20:34 น. - comment id 133086
ชอบเหมียนกัล
30 เมษายน 2546 10:02 น. - comment id 133359
พรรณาได้น่ารักดีค่ะ ^-^
1 พฤษภาคม 2546 12:06 น. - comment id 133812
มองอะไรก็คิดถึงเธอไปหมด ความคิดถึงไม่เคยลดน้อยลงเลยหรือไหม แม้ความรักจะเป็นสายลมที่ลอยไป แต่ก็เป็นอากาศที่ทำให้เราหายใจได้ทุกวัน ................................................................. ท้องฟ้า ปุยเมฆ ดอกหญ้า สายลม ต่างก็ชื่นชมจินตนาการที่น่ารักของเธอนั้น จึงส่งรางวัลจากฟากฟ้ามากำนัล คือความรักจากฉัน...เป็นของขวัญให้เธอ กลอนน่ารักมาก ๆๆ ดีใจด้วยที่เพื่อน ๆ ชื่นชอบบทกลอนของไหน
1 พฤษภาคม 2546 16:41 น. - comment id 133947
ไม่เท่าเปิ้ลหรอกที่เก่งกว่าไหนอีกตั้งเยอะเลย เทียบได้เท่าเปิ้ล 1/10 ก็พอใจ