.....สายลมโชย....โรยตัว....แรงลมอ่อน ใบโพธิ์ร่อน....อ่อนแรง....ต้านลมไหว ลอยลงคว้าง....ลัดเลี้ยว....ดั่งสายใจ สุดหยั่งได้.......กล่ำกลืน...มิฝืนทน .......ใบโพธิ์ร่วง....หล่นลง....ลู่สู่พื้น สงสู่ผืน....แผ่นดิน....ฝ่าลมฝน ลอยลัดเลาะ....เลี้ยวไป....ในสายชล เหมือนใจคน....ที่หล่น....ไม่ยั่งยืน .........ใจของเธอ....ก็เปรียบ....ดั่งใบไม้ ที่อ่อนไหว....ต่อคารม...มิอาจฝืน ความรักฉัน....ดั่งใบโพธิ์....ไม่หวนคืน แอบสะอื่น....กลั้นน้ำตา....อยู่คนเดียว.........
23 เมษายน 2546 06:18 น. - comment id 130143
ไพเราะ..มากเลยค่ะ... ...เรน..แอบมา.. ให้กำลังใจ...นะคะ.. ..สัมผัส..ความรู้สึก... มากมาย..
23 เมษายน 2546 09:20 น. - comment id 130176
^*^ ^*^ ^*^..มาช่วยเช็ดนํ้าตาให้ใบโพธ์จ้าา..^*^ อ่านแล้วหัวใจปลิวหายไปเลยย เก่งจ๊ะเก่ง ^*^..................^___^...................^*^
23 เมษายน 2546 10:55 น. - comment id 130209
ไม่รู้ว่าเราใจเป็นเพียงใบไม้ใบหนึ่งด้วยหรือเปล่าซินะ สงสัยใจ (แวะมาทักทายค่ะ)
24 เมษายน 2546 02:24 น. - comment id 130605
เรน ........ขอบคุณนะค่ะ...เรนที่แอบมาให้กำลังใจ......คราวหลังไม่ต้องแอบนะค่ะ........เรามันคนกันเอง แนทตี้ .......ดีจังมีคนช่วยเช็ดน้ำตาแย้ว...... ว่าแล้วเชี่ยวหัวใจใครก็ไม่รู้อยู่ที่กระดานอีกดวง ที่แท้หัวใจแนทตี้นี้เอง ผู้หญิงไร้เงา ......ไม่เป็นไร กระดานจะเป็นใบไม้ใบสอง จะได้อยู่คู่กับ...ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ