เหมือนนานแล้วที่เธอร่ำลา.... นาน..จนจำไม่ได้ว่า ลบลืมน้ำตาไปตอนไหน ลองเปิดหา ในไดอารี่เสีเทา ลายหัวใจ กลับเจอแต่ตัวอักษรหม่นไหม้ ในคืนวัน.... คิดว่าวันนี้ความเจ็บปวดมันหายไป เพียงแค่อยากจะเริ่มไหม่ ต่อท้ายในสมุดเล่มนั้น ค้านตัวเอง ก็ตรงวันที่ ปัจจุบัน หยดน้ำตาสุดท้ายของฉัน เพิ่งบันทึกมัน..เมื่อวาน
9 กันยายน 2544 23:35 น. - comment id 11086
มีคนช่วยซับน้ำตาไหมเนียะ อิ อิ อิ ให้บรรยากาศดีๆครับ
10 กันยายน 2544 04:16 น. - comment id 11099
เราช่วยอีกคน ซับน้ำตาให้หน่อยเดี๋ยวท่วมเว็บอ่ะ นะ
10 กันยายน 2544 04:55 น. - comment id 11106
:ซึ้งดี กินอะไรเข้าไปถึงแต่งได้เพราะขนาดนี้
10 กันยายน 2544 05:26 น. - comment id 11116
ตอบสายรุ้ง... กินความหวานของชีวิตเข้าไปไงคะ กินเยอะๆ อ้วนไม่เป็นไร
10 กันยายน 2544 08:48 น. - comment id 11129
เศร้ากินใจจังเลย
10 กันยายน 2544 10:12 น. - comment id 11148
เพราะดีจ๊ะ
10 กันยายน 2544 10:40 น. - comment id 11157
เขียนได้กินใจมากจริงๆ
11 กันยายน 2544 07:55 น. - comment id 11228
บางครั้งเราต้องหลอกตัวเองว่าไม่เจ็บปวดอีกแล้วเพียงเพราะไม่ต้องการเสียน้ำตา
13 กันยายน 2544 22:42 น. - comment id 11541
โอย เศร้าๆๆอีกแล้วคับ
16 พฤษภาคม 2545 22:17 น. - comment id 50184
สุดยอดอ่ะพี่นัน
27 พฤษภาคม 2545 01:58 น. - comment id 51868
เจ็บปวด