รับรู้เถิด รับรู้ไว้ ชักเล็กน้อย ว่าฉันถัก รักเรียงร้อย ส่งไปหา ขอตัวเธอ โปรดเห็นใจ ไม่เย็นชา ส่งเอารัก กลับคืนมา โอ้หน้ามล รับรู้เถิด รับรู้ไว้ มากมาก-- มาก ว่ารักฉัน กลั่นออกจาก ขั้วดวงใจ ของตัวเธอ นั้นโปรดรับ และเอาไป เก็บดอกรัก คนบ้านไกล ไปพิศชม ไม่รับรู้ ไม่รักรู้ หรือรักรู้ ตัวฉันนั้น คิดเห็นดู เองไม่ได้ ขอตัวเธอโปรด จงตอบ ให้คลีคลาย จะเก็บกอด แอบ--แนบกาย แม้คำตอบที่ได้... จะทำร้ายตัวเอง! ---ใจคนเรามีสิทธิ์จะคิดและฝันได้ในทุกเรื่องเท่าๆกัน ไม่เคยมีนักปราชญ์บอกไว้ว่า ตัวคุณหรือตัวผมมีสิทธิ์... ไม่มีสิทธิ์ คิดและฝันเรื่องนั้นเรื่องนี้ ได้หรือไม่ได้ ใจคุณใจผมมีสิทธิ์คิดได้ในทุกๆเรื่อง แม้บางเรื่องอาจเป็นเรื่องเดียวกัน...
18 เมษายน 2546 22:35 น. - comment id 128000
เป็นกำลังใจให้ครับ
18 เมษายน 2546 23:01 น. - comment id 128019
มาเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ
19 เมษายน 2546 00:10 น. - comment id 128049
กำลังใจมีเยอะแล้ว.. มาอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน กลัว..เดี๋ยวถูกคำตอบทำร้ายแล้วไม่มีใครช่วยอ่ะ
19 เมษายน 2546 00:34 น. - comment id 128071
สมาธิแน่วนะนิ
19 เมษายน 2546 00:55 น. - comment id 128089
มาเป็นกำลังใจอีกคนนะครับ อย่าทำร้ายตัวเองนะครับ ผมขอร้องหล่ะ
19 เมษายน 2546 11:34 น. - comment id 128218
เยี่ยมไปเลย
20 เมษายน 2546 16:19 น. - comment id 128773
ภาษา..และอักษร..ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมากค่ะ..ชื่นชมจากใจจริง..