เมื่อเธออ่อนโยน เมื่อฉันอ่อนไหว การมีหัวใจจึงทำให้ฉันแอบฝัน เมื่อตำแหน่งที่ยืนใกล้ทำให้เกิดความผูกพัน เธอจึงเป็นที่สุดของฉัน..แม้เธอไม่ตั้งใจ โดยไม่ต้องสนใจกันแม้เพียงจะหันมา ขอให้ฉันห่วงหาเธอได้ไหม ความอ่อนไหวมันเต็มล้น ฉันรู้สึกแม้การร่วงหล่นของใบไม้หนึ่งใบ หากว่าต้องลบเธอออกจากใจ มันยากเกินไปที่จะทำ เธออ่อนโยน ฉันอ่อนไหว แต่จะไม่มีใครอ่อนแอ ฉันรักเธอได้อย่างคนแพ้..แม้จะต้องเจ็บช้ำ หากรางวัลของผู้ชนะไม่มีให้ ขอรางวัลปลอบใจให้เก็บไว้จำ ไม่ต้องแลกด้วยคำรักจอมปลอมสักคำ ขอแค่ความสุขที่ได้ทำและรักเธอ
16 เมษายน 2546 23:53 น. - comment id 127134
ชอบจัง..ค่ะ.. ใช่..คนอ่อนไหวจะรู้สึกแม้เห็นใบไม้ร่วงเพียง 1 ใบ
17 เมษายน 2546 00:03 น. - comment id 127149
งั้นผมขออ่อนใจ อิอิ
17 เมษายน 2546 00:14 น. - comment id 127159
คิดถึงยังแคร์และแพรวาคู่ฝัน..เสมอมานะคะ ขอไปลุ้นภราดรก่อนนะ ค่อยมาต่อพรุ่งนี้ค่ะ ด้วยรักจริงใจ พุดพัดชา
17 เมษายน 2546 01:06 น. - comment id 127183
กลอนเพราะมากๆๆๆๆๆๆ
17 เมษายน 2546 09:59 น. - comment id 127256
เยี่ยมมากมากกกกกกก
17 เมษายน 2546 12:24 น. - comment id 127314
สุดยอดเรยยยยยน้องหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
17 เมษายน 2546 15:34 น. - comment id 127408
ซึ้งมากจ๊ะ
17 เมษายน 2546 18:37 น. - comment id 127472
^^ ขอบคุณค่ะ
20 เมษายน 2546 01:29 น. - comment id 128596
เพราะมากเลยค่ะ พี่หวาน
20 เมษายน 2546 19:53 น. - comment id 128871
ขอบใจจ้า
20 เมษายน 2546 23:55 น. - comment id 128991
ไม่แน่ใจแต่ผมรู้สึกเหมือนไม่ได้เห็นยังแคร์ตั้งนาน เลยน่ะครับ ^-^ หรือผมอาจไม่ค่อยได้เข้าไปช่วงนึงน่ะ เพราะมากครับ คิดถึงเพื่อนๆจัง
21 เมษายน 2546 19:33 น. - comment id 129510
เราก็ไม่ได้เห็นชื่อภพมานานเหมือนกันค่ะ ดีใจที่ได้เจอเพือนเก่าๆ คิดถึงเพื่อนๆเหมือนกัน ขอบคุณนะคะที่จำกันได้