ไม่ต้องการ... คำขอบคุณร้อยพันหมื่น...ที่ยื่นให้ ไม่ต้องใช้... เล่ห์เหลี่ยมนอกในกลิ้งกลอกมาหลอกหญิง เมื่อจะทิ้ง.. สิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวอ้างสร้างเรื่องจริง อย่าประวิง ทำเป็นชิง... ทิ้งทั้งรัก....แต่หักใจ ไม่ต้องการ... ถ้อยคำหวานซ่านทรวงล่วงบ่วงรัก ไม่ต้องชัก... ร้อยแม่น้ำ...หมื่นป่าสัก...จักที่ไหน ไม่ต้องทำ... เป็นว่ารัก...หรือยังหวงและห่วงใย อย่าหวั่นไหว... เมื่อจะไป...ให้ห่างเหิน...เชิญแยกทาง
8 เมษายน 2546 17:18 น. - comment id 123934
เด็ดเดี่ยวดีจ๊ะ ........
8 เมษายน 2546 18:45 น. - comment id 123966
แล้วไมถึงไม่ต้องการอ๊ะจ้า แต่ก็ดีแหละจ้า อิอิ ให้รู้ซะบ้างอ๊ะจ้า
9 เมษายน 2546 01:58 น. - comment id 124190
ผมคิดว่า บางสิ่งบางอย่างมันมีเหตุผลของมันน่ะ บางครั้ง คนอาจคิดว่าเป็นข้อแก้ตัว บางทีมีอะไรหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่สามารถ บอกใคร ได้ หรือคุณว่าไง
9 เมษายน 2546 11:09 น. - comment id 124298
ห้าวมากเลยค่ะ
9 เมษายน 2546 11:39 น. - comment id 124306
ใจปลายทาง...การสูญเสียทำให้มันเกิดขึ้นค่ะ นายดอกไม้...ก้อแก้มไม่ต้องการคำขอบคุณ...แต่ต้องการอย่างอื่นนี่คะ...อิอิ ketana...แก้มเป็นคนมีหัวใจนะคะ...การที่คน ๆ หนึ่งต้องการจะไป..แก้มคงรั้งไว้ไม่ได้...แต่เราก็น่าจะคุยกันได้...ถ้าคน ๆ หนึ่งหายไปโดยที่เรายังไม่ได้กล่าวคำอำลา...มันก็คงเป็นอะไรที่ยังค้างคา...ไปจนตาย แมวน้อย...ขอบคุณค่ะ
9 เมษายน 2546 14:48 น. - comment id 124411
ข้ออ้าง..ของการจากลา มีตั้งเยอะ ยกมาเอ่ยสักคำ ก่อนลา..ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้เลย ..คิดเหมือนกันค่ะ..
9 เมษายน 2546 17:23 น. - comment id 124499
ใช่มั๊ยคะ..สีน้ำฟ้า แต่คน ๆ นั้นเค้าคงไม่ได้คิดอย่างที่เราคิดหรอกค่ะ ไม่อย่างนั้น..เค้าคงไม่จากไปโดยที่ไม่ได้กล่าวอะไรเลย...อย่างนี้หรอกค่ะ สิ่งนี้มันทำให้แก้มเจ็บยิ่งกว่าการที่เค้าจะกล้ายอมรับหรือบอกลาแก้มซะอีก