และเราก็เหินห่างอย่างที่เห็น ไม่จำเป็นต้องหลบเมื่อพบหน้า แม้พบกันก็ไม่มองด้วยสองตา ความศรัทธาเคยให้ก็ไม่มี ฉันก็คล้ายคนไกลไม่รู้จัก จะทานทักเธอไปก็ใช่ที่ ในเมื่อคนอยู่ใกล้ไม่ใยดี พอกันทีท่เราจะเข้าใจ ตกเย็นเข้า - เช้าออก ผ่านตรอกบ้าน เพียงแค่ผ่านเฉยๆไม่เคยหัน เหมือนมีป้ายปักบอก ตรอกนี้ตัน จึงผ่านมันไม่เลี้ยวมาเหลียวแล
6 เมษายน 2546 13:58 น. - comment id 122956
ยังมีคนอีกเยอะ ---- ที่เศร้า และเศร้ามากกว่าเรา ---
6 เมษายน 2546 19:51 น. - comment id 123114
เป็นกำลังใจ..ให้คุณนะคะ.. .... ..พรุ่งนี้.. ต้องมีวันสดใส.. ขอใจ.. คุณ..อย่ายอมแพ้.. อยากบอกคุณ..อย่าอ่อนแอ.. อาจมีแพ้.. แค่วันเดียว... ..จริงๆนะคะ....