ใจดวงน้อย เจ้ารอคอย สิ่งใดหรือ รักนั้นคือ ความเจ็บช้ำ จำได้ไหม เจ้ายิ้มรับ คงสดับ กับหัวใจ จำได้ไหม ใครทำเจ้า เศร้าระทม ใจดวงน้อย อย่ารอคอย รอยอดีต พรหมท่านขีด เขียนมาให้ ใช่ขื่นขม ในความทุกข์ ยังมีสุข คลุกกับตรม ให้นึกชม พระพรหมท่าน ปั้นชะตา ใจดวงนิด เจ้าอย่าคิด ริดรอนจิต ใช่ความผิด ติดตรึงมั่น นั้นหนักหนา อย่าทำเศร้า ไปเลยเจ้า เราระอา เจ้าเจ็บมา เราก็ช้ำ กล้ำเจ็บทน ใจดวงนิด อย่าได้คิด เฝ้าผิดหวัง อยู่ลำพัง ยังดีกว่า ทุกแห่งหน ความสุขนั้น ต้องฟันฝ่า กล้าดิ้นรน ไม่นานผล ความสดชื่น คงคืนใจ
4 เมษายน 2546 13:51 น. - comment id 122174
ใจหนอใจใยเจ็บไม่เคยจำ เจ็บจนช้ำระทมระบมหนอ กลอนนี้สอนวอนเพื่อนเพื่อนเตือนใจพอ กลอนนี้หนอสอนจิตคิดได้ไง.......เพราะจัง อิอิ ........ Lovely_boy
4 เมษายน 2546 16:00 น. - comment id 122208
แวะมาทักทายค่ะ แต่งเก่งมาก ชอบมากนี้มากเช่นกัน โดนใจขอเก็บไว้ในกลอนที่ชอบด้วย คงไม่ว่านะ
4 เมษายน 2546 18:18 น. - comment id 122262
ดีจัง นิ่มนวล เรียบร้อย แต่งบ่อยนิ
4 เมษายน 2546 22:35 น. - comment id 122342
อืมม ! เผื่อใจไว้เจ็บอ่ะ ||||||||||||||| (--__--)
5 เมษายน 2546 08:46 น. - comment id 122409
แหม ถ้อยคำ บีบรัด อารมณ์
8 เมษายน 2546 10:27 น. - comment id 123768
ขอบคุณค่ะ...ทุกอารมณ์และความรู้สึก