ค่ำคืนของความอ่อนไหว หมดเเรงหมดกำลังใจที่จะฝ่าไปข้างหน้า ท้อเเท้สิ้นหวังเพราะความรักที่โรยรา เลยไร้ซึ่งพลังที่จะก้าวเดินต่อไป พอเถอะหยุดอยู่เเค่ตรงนี้ เมื่อไม่มีคนของความฝันเดินเคียงใกล้ ก็ขอหยุดพักหยุดหัวใจ รอเช้าวันใหม่เพื่อะไรจะดีขึ้นกว่าเดิม
31 มีนาคม 2546 19:20 น. - comment id 120850
ooohhhh its very nice poem.!
31 มีนาคม 2546 19:54 น. - comment id 120868
อย่าพึ่งท้อน่ะจ๊ะ มันต้องมีสักวัน ที่เป็นของเราน่ะ สู้ๆๆๆๆ
1 เมษายน 2546 08:31 น. - comment id 120983
เส้นทางฝันวันยาวไกลไม่มืดดับ ดาวระยับเดือนยังส่องต้องพบหวาน นอนพักใจนักดาบอย่าร้าวราน ในสารธารหวานดอกไม้..คงไม่สายได้ชื่นชม..นะ..ดวงใจ..