มิอาจเหนี่ยวรั้ง

น้ำตาอาบแก้ม


...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
เพื่อยัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
ยื้อยุดฉุดกระชาก...ลากไป
ทำไมทำได้...ไร้เมตตา
... สะบัด..แขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
ไขว่คว้ายัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
สะบัดแล้ว...สะบัดซ้ำ...ย้ำจะไป
ไม่เห็นใจคนที่รัก...หนักอุรา
...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง...
ไร้กำลัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้
มีเพียงเสียงร่ำร้อง...ก้องหัวใจ
อ้อนวอนให้...เธออย่าไปไกลสายตา
...เอื้อมมือ...คว้าเกี่ยวเหนี่ยวอีกครั้ง...
พร้อมถ้อยคำ...ยึดเหนี่ยวมิเกี่ยวได้
น้ำตาร่วงหล่น...ล้นภายใน...
น้ำใจใยเหือดแห้ง...เหมือนแกล้งกัน
				
comments powered by Disqus
  • แม่มดน้อยค่ะ

    25 มีนาคม 2546 15:51 น. - comment id 118635

    ใช่ค่ะ
    แต่ยังไงความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กันก็ยังคงอยู่
    เก็บสิ่งนี้ล่ะเอาไว้ให้ดี
    กลอนความหมายดีมากค่ะ
    
    =^______^=
  • ใจปลายทาง

    25 มีนาคม 2546 20:28 น. - comment id 118735

    ...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวด้วยความผูกพันธ์....
    
    ...เกี่ยวกันป่าวค่ะ......
  • พิราบสีขาว

    25 มีนาคม 2546 22:36 น. - comment id 118791

    ยึดมั่นในรักนะครับแน่นอนที่สุด
  • นายดอกไม้

    26 มีนาคม 2546 05:58 น. - comment id 118866

    รั้งไม่อยู่ ตัดหาง เอ้ย ตัดแขนปล่อยวัดเลยจิ
  • ตู่นุดี

    26 มีนาคม 2546 11:26 น. - comment id 118942

    แง......เศร้านิ
    ปล่อยๆไปละกันค่ะ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน