โดดเดี่ยวแม้ในฝันคืนฉันเหงา เป็นฝันเศร้าแสนเจ็บใจเหน็บหนาว ราตรีที่อ้างว้างช่างแสนยาว ทนปวดร้าวรับรู้อยู่ข้างใน เธอเงียบหายหลบหน้าจากลาร้าง มาเหินห่างอยากรู้ว่าอยู่ไหน แกล้งมาทำเหมือนรักถักสายใย แล้วก็จากฉันไปไม่ใยดี ทิ้งให้ฉันโศกเศร้าเหงาคนเดียว อยู่เปล่าเปลี่ยวใจกายเธอหน่ายหนี ดั่งนิทราฝันค้างกลางราตรี โอ้คนดีตัดสายใยใจดำนัก วานนี้รักวันนี้ลืม บทเพลงว่า อนิจจาใจหมองต้องช้ำหนัก เหมือนว่ามีหัวใจให้เขาลัก เอามีดปักกรีดลงตรงหัวใจ แม้คืนนี้มีดาวพราวเต็มฟ้า แต่เหว่ว้าหงอยเหงาเศร้าหวั่นไหว หลับลงอย่างคนเหงาปวดร้าวใจ ร้างคนเคยชิดใกล้ดั่งไร้ดาว ฯ
2 กันยายน 2544 12:56 น. - comment id 10416
เหงาอะไรกันมากมายจ๊ะภีม แต่กลอนเพราะนะ
2 กันยายน 2544 13:20 น. - comment id 10420
ฮือ....เศร้าจังเลย ภีม..เพราะด้วยจ๊ะ
2 กันยายน 2544 14:04 น. - comment id 10429
อ่านแล้วเศร้าจังครับ ... อืมมมม์ กลอนเพราะมากเลยครับ ภีม
3 กันยายน 2544 01:43 น. - comment id 10486
ชอบวรรคฮุค เพราะจังค่ะ
3 กันยายน 2544 09:32 น. - comment id 10525
เศร้าจังเลย........ไม่เห็นภีมนานเลยนะเนี่ย
3 กันยายน 2544 21:02 น. - comment id 10554
โอ้............อนิจจาชีวิตนี้ไยเศร้านัก ....เพราะเวลาพรากเธออยู่ไกลนัก รักเลยช้ำ......แงๆๆ ...
6 กันยายน 2544 02:13 น. - comment id 10745
น่าจะไปอยู่กับคนม่ะกี้นะ แต่งได้เศร้าสุด เหมือนกันเลย
18 กันยายน 2544 20:19 น. - comment id 12080
หายไปไหนเลยน๊อ