เหมือนเดือนดับลาลับจับขอบโลก แรงลมโบกโยกหวิวพลิ้วหวามไหว สกุณาร้องระงมพรมพงไพร ดั่งฤทัยโศกสลดระทดทรวง สายธาราแตกสาขาพาคดเคี้ยว ละล่องเลี้ยวเชี่ยวกรากพรากเลอสรวง คนเคยรักแหนงหน่ายจากแดดวง โศกกำสรวลลวงหลอกน้ำตาริน ดาวระยิบระยับจับขอบฟ้า หมู่นกกาบินถลาพาคืนถิ่น รัตติกาลเวียนวนหาสุดสิ้น ใจจมดิ่งถวิลโหยอรุโณทัย อีกไม่นานมืดจางสว่างหล้า ดาวดารานิทราพาหลับใหล แสงตะวันสาดกระทบบรรจบใจ เสียงร่ำไห้จางจากร้างระทดระทม
SWEET`Eyes 12 มี.ค. 2546 19:54 น. - ID 30514 
1116
1
0
13 มีนาคม 2546 14:17 น. - comment id 114422
สัมผัสคล้องจองอ่านแล้วรื่นหูดีจัง
14 มีนาคม 2546 17:57 น. - comment id 114845
ใช้ภาษาได้ดีแล้วครับ แต่ยังติดอยู่กับภาพที่สร้างขึ้น ...ให้อิสรภาพแก่หัวใจแล้ว กลอนจะปลอดโปร่งกว่านี้
14 มีนาคม 2546 23:07 น. - comment id 114927
..... อืมมมม สัมผัสในที่เพราะอะไรอย่างนี้ เยี่ยมมากเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
