เหนื่อยเพียงไหนในรักสลักจิต คอยเฝ้าพิศพึงถนอมมิยอมหาย แต่กลับรักสลักช้ำย่ำใจกาย แดโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายเพรงวัน จากวันเก่าเย้าเยาะหัวเราะรื่น ทุกค่ำคืนชื่นใจเฝ้าใฝ่ฝัน คอยรัตติผลิแย้มแรมพระจันทร์ เราพบกันวันไหนไม่โศกา จนบัดนี้มีเพียงเสียงสงบ เพราะพานพบกำแพงแสนแกร่งกล้า กั้นระหว่างทางทุ่งที่มุ่งมา วันเวลาพาจากยากทำใจ แม้อยู่ห่างร้างกันในวันนี้ ในฤดีมีสิ่งที่ทิ้งไว้ ทุกถ้อยคำจำได้ไม่เปลี่ยนไป กาลผันผ่านเพียงใดไม่ลืมเลือน
10 มีนาคม 2546 07:07 น. - comment id 113387
คะนึง ที่ไม่ใช่ คะน้า อ๊ะ น่าจะเข้าท่า อิอิ หากไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวไปคิดก่อน อิอิ
10 มีนาคม 2546 12:39 น. - comment id 113452
ชื่อเรื่อง ..........เงาอดีตตรึงใจ..วันไกลห่าง ผู้ส่งเข้าประกวด...........แจม แฮ่ม ๆ จริง ๆ แล้วก็ไม่ต่างจากความหมายของคุณหรอก..เราดันทุรังน่ะนะ อภัยเหอะ..โรคนี้มานแก้ไม่หายเจง ๆ **แล้วจะมาแวะรับรางวัลนะ.. (0^ __________^0)
10 มีนาคม 2546 15:58 น. - comment id 113530
(o^____^o)
11 มีนาคม 2546 09:18 น. - comment id 113713
กำแพง ได้ป่าว เข้าท่าใหมอ่ะ อิๆๆ เข้ามาเยี่ยมค่ะ
12 มีนาคม 2546 14:20 น. - comment id 114123
ดีค่ะ .......เพราะดีๆๆ......แต่งมาให้อ่านใหม่นะค้า......
15 มีนาคม 2546 01:29 น. - comment id 114975
อ่ะ...เพราะอ่ะคะ อิอิอิ...แต่งอารายก็เพราะ
22 มีนาคม 2546 23:13 น. - comment id 117689
ความหมายดีมากเลยอ่ะ เพราะ....จัง....เยย...