เคยบ้างไหมคิดอะไรไม่ค่อยออก ไม่อยากพูดไม่อยากบอกไม่อยากถาม นั่งเหม่อไปไม่เข้าใจตาลอยตาม เหลียวมองยามที่ได้ยินเสียงคุ้นเคย เสียงมือถือเสียงเพจเสียงโทรศัพท์ รีบลุกวิ่งไปรับแล้วกลับเฉย กลับมานั่งเหงาหงอยเหมือนอย่างเคย มองข้าวปลาทำหน้าเห่ยกินไม่ลง อาการนี้เขาเรียกว่าคิดถึง ยังคาบเกี่ยวนิดนึงใกล้ๆหลง หากท่านเป็นไม่แนะนำว่าให้ปลง รีบตกลงแก้ก่อนลามเข้าหัวใจ หากไม่ทันยี่สิบสี่ชั่วโมงแย่ อาจไม่แน่การกำเริบทนไม่ไหว ต้องมานั่งเขียนกลอนจนอ่อนใจ เพราะหวั่นไหวคิดถึงใครแค่หนึ่งคน!
ไผ่ม่วง 5 มี.ค. 2546 12:43 น. - ID 30160 
637
4
0
5 มีนาคม 2546 19:28 น. - comment id 112374
เคยเป็นค่ะ..แหม..ๆๆ เล่นเอากรุงเทพฯ เป็นเมืองร้างไปเลยอ่ะ
5 มีนาคม 2546 22:51 น. - comment id 112420
เคยเป็นค่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว เพราะว่าเค้าคนนั้นหกอักเราแล้ว แถมหลอกเราด้วย ช้ำ 2 ต่อเลยทีเดียว แต่ว่าตอนนี้ตัดใจและทำใจได้แล้วล่ะคะ กอลนเพราะมากเลยนะคะ
5 มีนาคม 2546 22:52 น. - comment id 112422
เคยเป็นค่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว เพราะว่าเค้าคนนั้นหกอักเราแล้ว แถมหลอกเราด้วย ช้ำ 2 ต่อเลยทีเดียว แต่ว่าตอนนี้ตัดใจและทำใจได้แล้วล่ะคะ กอลนเพราะมากเลยนะคะ
12 มีนาคม 2546 22:09 น. - comment id 114262
ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
