ลมหายใจ เจียนขาด บาดใจนัก เมื่อเห็นภาพ มันหนุนตัก ยอดรักอยู่ หมดเรี่ยวแรง แข็งขืน จะฝืนดู น้ำตาพรู ไหลพร่าง อย่างแค้นใจ ป่าวประกาศ เป็นกลอนแปด แผดศัพท์เสียง ร้อยรอยช้ำ ร่ำเจรียง สำเนียงไหว ใครจะหนุน ตักใคร ก็ช่างใคร จะขอลบ จากใจ ไม่ขอจำ เสียแรงรัก ภักดี กี่ปีแล้ว ห่วงดั่งแก้ว นพเก้า เฝ้าครวญคร่ำ เสียแรงเขียน เพลงร้อย เป็นถ้อยคำ กลั่นลำนำ ย้ำสลัก ว่ารักจริง น้ำตาริน ไหลพร่าง อย่างเงียบเงียบ มันเย็นเฉียบ ช้ำใน เพราะใจหญิง ชีวิตสิ้น แหล่งพัก ไร้หลักพิง เพราะความรัก ถูกทิ้ง ยิ่งน้อยใจ กลั้นใจปลุก ปลอบขวัญ ที่ปั่นป่วน คิดทบทวน ครวญคร่ำ พลางร่ำไห้ กลั้นเสียงโฮ อโหสิกรรม ย้ำหทัย จะหลบลี้ หนีไป ไม่จดจำ ถึงเอามีด กรีดใจ ก็ไร้ค่า เมื่อเธอสิ้น ปรารถนา อารมณ์ร่ำ เหลือแต่มีด กรีดพร้อย เป็นถ้อยคำ เพื่อหลั่งเลือด อโหสิกรรม ย้ำความคิด
เชษฐภัทร วิสัยจร 4 มี.ค. 2546 21:53 น. - ID 30142 
1397
9
0
5 มีนาคม 2546 09:42 น. - comment id 112254
แต่งได้ดี นะค่ะ แต่เศร้า มากเลย คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ อโหสิ...
5 มีนาคม 2546 10:57 น. - comment id 112279
ลักษณะการแต่งคล้ายๆ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์อ่ะครับ... ในคำหยาดเรื่อง น้ำตา...ที่ว่า ..ปาดน้ำตาจากแก้มแต้มกระดาษ เป็นประกาศกลอนแปดแผดศัพท์เสียง ทดความแค้นแทนความช้ำร่ำเจรียง ท้นเอ่อเพียงอกพังคั่งคับใจ
5 มีนาคม 2546 10:59 น. - comment id 112280
แต่บทอื่นๆแต่งไว้ดีนะครับ... ผมชอบกลอนแนวรักที่ปนเศร้าๆ อย่างนี้แหละครับ...
5 มีนาคม 2546 11:05 น. - comment id 112282
น้องต่อง ตอนนี้อ่านคำหยาดอยู่ การใช้คำ ได้แรงบันดาลใจมาจากคำหยาด ล้วน ๆ เลย เวลาติดสัมผัส มักจะเอาหนังสือคำหยาดมาเปิดดู
5 มีนาคม 2546 11:52 น. - comment id 112288
คำหยาด ..อื้อ ยังไม่ได้เปิดซักที อ่านไวท์โรดอยู่น่ะ เชษฐ .. อกหักมาเหรอ หรือว่า เขียนเล่นๆ น่ะ
5 มีนาคม 2546 13:26 น. - comment id 112298
ตรง ย้อนหยุดนิ่ง ฟังดูขัดๆหู ถ้า เปลี่ยนเป็น ย้อนประวิง จะเห็นว่างัย 555 อ่านแล้วขำ พูดเป็นกลอน ดีก่า อ่านลำนำ กำสรวล หวนให้คิด โอ้ชีวิต คนเรา เคล้าทุกเข็ญ มีทุกข์บ้าง สุขบ้าง บางประเด็น คราวลำเค็ญ เห็นภพไตร ไม่โสภา เหล่าหญิงชาย ไฉนมรณ์ ด้วยศรรัก ถ้ารู้จัก หักห้าม กามตัณหา รู้เท่าทัณฑ์ พันธุกรรม ที่ทำมา เห็นอนา คตได้ ด้วยใจเรา อย่ายื้อยุด ขุดอดีต ขีดจำกัด จงยึดปัจ จุบันสมัย จะไม่เหงา เรื่องผ่านไป ให้ลดละ นะเพือนเรา จีบน้องเม่า ดีกว่า ถ้าจะดี 5555
5 มีนาคม 2546 15:24 น. - comment id 112320
ย้อนประวิงแปลว่าอะไรวะ ไม่เข้าใจ บอกความหมายที
5 มีนาคม 2546 17:07 น. - comment id 112346
เพราะดีคะ แต่งได้ดีมาก แต่พิมพ์ผิดไปนิดนึงนะคะ ตรง เสียงแรงรักอ่ะคะ ต้องเป็นเสียแรงรักใช่ป่ะคะ เห็นภาพที่บาดตาและบาดใจ เห็นเธอไปกับใครอีกคนนึง อุตส่าห์รักและถนอมและคะนึง แต่ทำไมเธอถึงทำกันได้ ภาพๆนี้จะขอลืมไม่ขอจำ ไม่ขอนำเอามาคิดในหัวใจ อยากจะลืมๆภาพนี้ไปให้ไกล เธอเป็นใครจากนี้ไม่ขอจำ ฉันไม่อาจจะทนฟังคำแก้ตัว แสนเวียนหัวกับเสียงและน้ำคำ มาทำไมเธอทำให้ใจชอกช้ำ ถือซะว่ามันเป็นกรรมของฉันเอง
5 มีนาคม 2546 17:24 น. - comment id 112349
ขอบคุณคุณ look out มากครับ แก้แล้วเรียบร้อย
5 มีนาคม 2546 18:21 น. - comment id 112356
ไม่เจ๊อะกันนาน คิดถึงจังเล้ย อิอิ สำนวนแบบท่านเนาวรัตน์นี่น่าหนุกเนอะ แต่ว่าครัยอ่านไวท์โรด เอามาแบ่งมั่งเลย กะลังอยากอ่าน
5 มีนาคม 2546 21:15 น. - comment id 112390
นะ...ไปโดดน้ำตายไป๊555
5 มีนาคม 2546 21:18 น. - comment id 112391
แก้ได้ดีกว่าที่ กรูคิดซะอีก เยี่ยมๆๆ
5 มีนาคม 2546 22:25 น. - comment id 112415
ไม่เป็นไรคะ คุณเชษฐภัทร วิสัยจร เรื่องเล็กน้อย ก็ขอให้แต่งกลอนออกมาอีกเยอะๆนะคะ จาติดตาม
6 มีนาคม 2546 21:56 น. - comment id 112600
จะเศร้าไปทำไม หาใหม่ดีกว่า แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุดซา ดินไม่กลบหน้าก็ต้องหากันไป มาเยี่ยมน่ะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
