ฉันคนเดียวเท่านั้นเป็นฝ่ายผิด... มัวแต่คิดผยองหยิ่งน่าหมั่นไส้.... ไม่เคยสนแม้เธอคิดแบบจริงใจ... เมื่อจะสายก็แอบมองเธอทุกวัน.... ไม่กี่วันแล้วน่ะแล้วสิน่ะเธอจะไป.... วินาทีค่าเท่าไรก็เหมือนสั้น.... ฉันจะทำสิ่งใดให้เธอกัน... ให้มีค่าและสำคัญอย่างที่เธอให้มา... ต่อจากนี้ฉันเหลือเพียงความว่างเปล่า.... มีความเหงาเท่านั้นที่จะได้.... ไม่มีแล้วรอยยิ้มแห่งความสดใส..... จะบันทึกไว้ในภาพของวันวาน.....
9 กุมภาพันธ์ 2546 08:47 น. - comment id 108190
นี่กะว่าจะเขียน..คำสารภาพรักข้างโลงศพ...แล้วน่ะแต่คิดไม่ออกน่ะ...คิดอันนี้ได้แทนเลยเขียนขึ้นมาน่ะหวังว่าคงจะถูกใจน่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2546 14:11 น. - comment id 108203
เขียนสารภาพรักข้างโลงศพใครเหรอ....เค
9 กุมภาพันธ์ 2546 18:33 น. - comment id 108231
อ่านแล้วเศร้านะเหมือนคนรักไปแล้วไม่กลับมา คงไม่มีใครอยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นะ จริงไหมละ
1 มีนาคม 2546 12:53 น. - comment id 111359
ไม่มีคำว่าสายเกินไป การเริ่มต้นใหม่จะนานจจะช้า ยังยินดีที่เธอกลับมา เพราะรู้ว่าฉันยังรอ