หนึ่งคำว่าพอ... ฉันคิดว่ามันไม่มีค่า ที่จะทำให้ใครคนหนึ่งจากลา ในเมื่อมีเพียงความห่วงหาในใจ ที่ผ่านมามันคือความผูกพันธ์ ที่ฉันไม่อาจทอดทิ้งมันไปได้ คงยากนะที่จะทำเก่ง แกล้งเป็นไม่เสียใจ ในเมื่อใจเคยย้ำไว้ ว่าข้างในมีแค่เธอ คำจบของเธอฟังดูสั้นดี พอกันเท่านี้ได้ไหม มันสั้นและตรงจนยากทำใจ เกินกว่าที่ใครคนนี้จะทน ต่อไปนี้จำเป็นไหมต้องหลบหน้า เพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกว่าผูกพันธ์อีก เพราะถ้าเห็นหน้าเธอคนดี ต่อให้สิบปี ก็ลืมไม่ลง