ความเหงาที่ซึมผ่าน บวกกับความร้าวรานภายในใจ คงมีแค่หนึ่งสิ่งเป็นเพื่อนเคียงใกล้ คอยเยียวยารักษาแผลใจให้กัน เพียงสิ่งเดียวที่ไม่หนีหาย แต่จะอยู่เคียงข้างกาย..ปลอบโยนฉัน ปล่อยไปเถอะนะเรื่องราว...... ให้เลยผ่านไปกับสายลมและวานวัน น้ำตา คอยปลอบฉันอย่างนี้ทุกๆที
3 กุมภาพันธ์ 2546 21:00 น. - comment id 107376
ครายมีน้ำตาเปงเพื่อนเหมือนแวมไพร์มั่งอ่ะ ...อิอิ แบบว่า เปงเดะขี้แย แงๆๆๆๆๆๆๆ..... ..................^o^.................
3 กุมภาพันธ์ 2546 21:17 น. - comment id 107379
เหมือนกานเลยอ่า..... เปงเดะขี้แย ชอบให้คนบางคนสนใจอ่ะนะ หุ หุห
3 กุมภาพันธ์ 2546 23:33 น. - comment id 107404
ความเหงาที่ซึมเศร้า บวกกับความร้าวรานในหัวใจ แสนเศร้าแท้ จ๊ะ
4 กุมภาพันธ์ 2546 14:17 น. - comment id 107480
อ่าาาน่ะ...แวมไพร์..ขี้แย..อิๆๆ
4 กุมภาพันธ์ 2546 17:01 น. - comment id 107492
=^__^= มาเปงกำลังใจ สัญญาจะอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดไป. . .เปิ้ล
14 กุมภาพันธ์ 2546 13:52 น. - comment id 108903
น้ำตาเหรอ.....ก็มีนะบางครั้ง ซ้ำยังมีอะไรก็ไม่รู้....ไหลออกมาจากรูจมูก เหมือนลูกโป่งใบโต....ที่รอวันให้เด็กน้อย เป่าจนแตก...ในงานวันเด็ก....