ไกลเกินกว่าจะเดิน...ฤาเหินถึง ยากรำพึงห่วงใย...เกินไถ่ถาม สุดขอบฟ้าปลายตา...นภาคราม นวลน้องงามเกินกว่า...จะคว้าครอง เพียงห้วงคิดอาจเอื้อม...ยังเชื่อมหวัง เป็นหนทางแสนไกล...กว่าใดผอง แม้นยากแท้น้องเอย...อยากเอ่ยจอง ได้เพียงมองน้องเยาว์...จวบเช้าเย็น อยากเอ่ยคำรำพัน...ว่าฝันถึง อยากรำพึงเอ่ยหา...เพ-ลาเห็น อยากใกล้ชิดน้องเจ้า...ทุกเช้าเย็น แล้วอยากเป็นเช่นหวัง...ที่ตั้งใจ เพียงหนทางก้าวเดิน...ก็เหินห่าง อีกน้องนางไร้เหลียว...สุดเดียวดาย คงก้าวเดินสร้างฝัน...ตราบวันตาย รู้เพียงพ่ายแม้เดิน...ไม่เกินทน...
27 มกราคม 2546 16:39 น. - comment id 106626
ต่อให้ตะวันลบเลือน ดาวและเดือนลับลา คำที่ว่าฉันรักเธอ ไม่มีวันลดลง ต่อให้ดอกไม้ร่วงโรยลงไป แต่ว่าหัวใจ ก้อยังคงเหมือนเดิม
27 มกราคม 2546 21:26 น. - comment id 106655
ครับ คุณมดตัวน้อย ไงดีล่ะน้า อิอิ
28 มกราคม 2546 00:38 น. - comment id 106659
บอกได้คำเดียวว่าฉันยงแคร์ หากไม่มีเธอคงท้อแท้และสิ้นหวัง
28 มกราคม 2546 00:38 น. - comment id 106660
บอกได้คำเดียวว่าฉันยงแคร์ หากไม่มีเธอคงท้อแท้และสิ้นหวัง
28 มกราคม 2546 07:29 น. - comment id 106675
แสนไกล. ใจหาย.. เมื่อต้องไป.. ฝันที่มีให้.. ก้อ เพราะใจ.. สู้ร่วมกัน. ทางที่ฝ่าฝัน..ใกล้ถึงฝัน..ที่ยิ่งใหญ่.. แม้ขอบฟ้า..ดูน่ากลัว.. ใจระรัว..เมื่อคิดไป. แต่มีหัวใจ..ของคุณให้.. ไม่หวั่น..ที่จะไป..เพราะมีคุณ.(อิอิอิ) เรน..ขอแจม..บทกวี..ที่ไพเราะ...นะค่ะ. .
28 มกราคม 2546 07:30 น. - comment id 106676
ครับ คุณไอพี หรือว่า ไอซีวาย จ้า ก็คงจะอย่างนั้นแหละจ้า แต่ไม่ได้สิ้นหวังเสียทีเดียวจ้า
28 มกราคม 2546 08:37 น. - comment id 106685
ฝันเฝ้าฝันทุกคืนวันมองเหม่อหา ..
29 มกราคม 2546 05:33 น. - comment id 106846
จริงน่ะ จริงหรือเปล่า อิอิ