ลมหนาวพัดพริ้วผ่านไปในยามเช้า น้ำค้างพราวจับต้นหญ้าใต้ฟ้าใส เจ้านกน้อยบินเป็นคู่ดั่งรู้ใจ บินผ่านไปสู่ตะวันอันงดงาม ลมหนาวพัดผ่านหัวใจไปอีกครั้ง ชีวิตยังคงเวียนวนบนคำถาม ชีวิตยังคงไขว่คว้าพยายาม ชีวิตยังคงขาดน้ำหล่อเลี้ยงใจ เพราะชีวิตยังขาดเธอเติมทุกสิ่ง เพราะความจริงยังขาดเธอผู้สดใส เพราะชีวิตที่สมบูรณ์ขาดหายไป เพราะขาดใครคนหนึ่งซึ่งคือเธอ.....