กลอนอนาจใจ...คนจน...

ตุ๊กตาไล่เหงา


ไม่เปรียบตัวเองดังแสงจ้า..........บนนภา
ไม่อาจกล้าเจิดจรัสทัด.........จันทรา
แค่คนบ้านนอกคอกนา.......ธรรมดา
ขอเป็นเทียนไขนำพา.......ให้เธอสว่างใจ

แค่อยากให้เธออยู่ตรงนี้...........ตรงที่มีฉัน
แค่อยากให้เธออยู่กับวัน...........อันสดใส
แค่ไม่อยากให้เธอจากไป..........ไกลตา
เธอจะรู้ไหมน้าา........ว่าเราห่วงเธอ

จะห้ามอย่างไร..........ก็ใจเธอ
จะดึงไว้ทำไม...........ก็ใจคน
จะทนได้ไง..............ถ้าอยากไป
เราสิทนไม่ได้.........ถ้าเธอไป
ถ้าทนได้คงไม่.....ร่ำไห้ขนาดนี้
				
comments powered by Disqus
  • ทะเลใจ

    8 มกราคม 2546 13:30 น. - comment id 103812

    โหย ๆ น่าสงสารจังค่ะ แต่ว่าอย่าร้องไห้เลยน๊า เดี๋ยวความเหงาจะเข้ามาเยี่ยมทะเลอ่ะ (ถ้าคุณตุ๊กตาร้องไห้ เดี๋ยวไม่มีแรงไล่ความเหงาอ่ะจ๊ะ คริ คริป
  • ละอองน้ำ

    8 มกราคม 2546 16:48 น. - comment id 103844

    How did you know his story? lol
  • แวมไพร์น้อย

    10 มกราคม 2546 18:59 น. - comment id 104185

    อิอิอิอิอิอิ......
    น่าจ๋งจ๋านจังเยยยยยยยย
    อย่าร้องให้ไปเลยยยยยยนะ
    เดี๋นวน้ำตาจะท่วมใน thaipoem .....
    น่าาาาาาาา....สักวันคงหาเทียนเล่มหม่ายได้นะ
    เปงกะลังจายให้จ้าาาาาาาาา
  • ตุ๊กตาไล่เหงา

    14 มกราคม 2546 13:10 น. - comment id 104778

    คุณทะเลใจ :  ไม่เป็นไรครับถ้าผมจะเหงา
                         ขอแค่คุณไม่เหงาก็พอ
    
    คุณละอองH2O: ไม่ทราบเหมือนกัน ผมก็คน  
                             ธรรมดานี่แหล่ะ
    
    คุณแวม: ก็ว่าจะไปขอที่วัด...เล่มหญายด้วย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน