ต้องลม ลมหนาวมีดกรีดกรายถึงกายบาด คืนนี้อาจมาดหมาถึงกายเนื้อ ใจบางเบาเข้าไปถึงใจเจือ แล้วจะเหลืออะไรให้ใจจาง คงมีเพียงเสียงลมวาดบาดต้องผิว หวาดหวีดหวิวปลิวล่องทั้งห้องร้าง ลมระเรื่อยเอื่อยแอดยังแดดบาง ใจห่างห่างวางเหนื่อยระเอื่อยใจ หวังให้วาดมาดหมายที่คลายหวัง แม้จีรังอาจพังที่หวังไว้ ลมเบาเบาเข้าซบจบจนไกล เสียงใสใสข้างกายไม่หายจาง อยากได้ยินเสียงเธอที่เพ้อหา วอนลมพาเสียงมาจากที่ห่าง ขอฟังเสียงเพียงเบาเบาที่เคล้าคราง ลมยิ่งร้างไม่ห่างไกลที่ใจเธอ แววสำเนียงเสียงครวญให้หวนจิต แอบไปคิดจิตใจมันใฝ่เพ้อ ฝันไปไกลยิ่งใจยิ่งอยากเจอ จะบอกเธอว่ารักนะนวลปราง
30 ธันวาคม 2545 02:23 น. - comment id 102563
หนาว เพียงใดไม่เยียบเทียบคำเจ้า คำ เยือกเย้าเย็นวาบอาบใจสาว เจ้า ลมเล่นพัดคำสำนวนพราว ลม ที่หนาวกรายกร้าวยังยากเทียม แหมๆๆ เจ้าลม ไม่เจอกันไม่กี่วัน ...นะ! ก็ให้โชคดีปีใหม่นะจ๊ะ ~^_^~
30 ธันวาคม 2545 07:02 น. - comment id 102576
ม่ายเห็นอยาก.. ต้องลม.. อิอิอิ.. บ้านเรนนน.. ม่ายหนาว.. นะค่ะ.. อากาศดี.. ดี้.. ...มากวน.. ..คน.หน้าว..หนาว..
30 ธันวาคม 2545 15:34 น. - comment id 102600
อ่า ..ความหนาวนี้ มีพิษร้ายแรงจังเลยแฮะ .._ _ ต้องใส่เกราะเหล็กจิคะ ไม่น่าเมื่อคืนนอน เหมือนมีไรทิ่มตัว ..แปะ แปะ ((เหอๆๆ เพ้อเจ้อใหญ่แระ)) ------------------- สื่ออารมณ์เป็นกลอนได้ไพเราะมากๆ คะ ..!! ^---^
30 ธันวาคม 2545 22:53 น. - comment id 102633
เดี๋ยวนี้ฝีไม้ลายมือแพรวพราวนะ แต่เดี๋ยวก่อน! มีที่ผิดมหันต์อยู่หนึ่ง คืนนี้อาจมาด หมา ถึงกายเนื้อ ร้ายแรงจริงๆ