จับปากกามาขีดเป็นเส้นสาย เก็บตัวอักษรมากมายใส่กระดาษขาว แต่งแต้มถ้อยคำ ผูกมันเป็นเรื่องราว ให้วันที่ว่างเปล่า เติมเต็มด้วยเรื่องราวของหัวใจ เก็บเอาตะวัน พระจันทร์ และหมู่ดาว แทนความรู้สึกเหน็บหนาวและหวั่นไหว เพิ่มคำพูดหนึ่งซึ่งถักทอด้วยหัวใจ ~ ~ รั ก เ ธ อ น ะ ~ ~ ถ่ายทอดจากความรู้สึกที่อ่อนไหว แต่มีหัวใจที่มั่นคง
11 ธันวาคม 2545 14:56 น. - comment id 100271
ชอบจังเลยค่ะ อ่านแล้วอ่อนไหวด้วยคน
11 ธันวาคม 2545 19:15 น. - comment id 100312
พี่นก..แต่งกลอนเพราะจิงๆ เลยนะคะ..คิดถึงพี่นกจัง
11 ธันวาคม 2545 19:22 น. - comment id 100314
++++ ขอบคุณค่ะ พลอยชมพู น้องเล็กด้วยนะจ๊ะ พี่ก็คิดถึงน้องเล็กจ๊ะ. . .ตั้งใจเรียนนะจ๊ะ+ + +
11 ธันวาคม 2545 19:32 น. - comment id 100317
อ่ะครับ เห็นด้วยๆ กลอนอ่อนหวานจริงๆ ^-----^
12 ธันวาคม 2545 10:37 น. - comment id 100405
จับปากกาเขียนแทนคำพูด ปากใจเขียนความรู้สึก ดีกว่าพูดพล่อยๆโดยไร้จิตสำนึก บอกความรู้สึกมาเป็นข้อความ แต่งได้ดีมากเลยอะอ่อนโยนดีชอบๆ (ได้เล่นกีฬาอะไรกะเค้าอะเปล่าล่ะนก)
12 ธันวาคม 2545 14:11 น. - comment id 100441
น่ารักจังเลยน่ะค่ะ หวานมากเลย ชอบค่ะ อิอิอิ
14 ธันวาคม 2545 08:55 น. - comment id 100735
อ่านแล้วรู้สึดดีครับกลอนนี้
14 ธันวาคม 2545 08:56 น. - comment id 100736
รู้สึกถึงความรักนะ
30 ธันวาคม 2545 01:34 น. - comment id 102559
น่ารักดีนะนก ชอบจัง เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับใครเหรอ
30 ธันวาคม 2545 01:55 น. - comment id 102562
รักเธอน่ะ...หมายถึงใครเอ่ยยยยย^^ ...จากกระดาษขาวที่โปร่งใส บวกเพิ่มความในใจของพี่ฉัน หนุ่มคนนั้นที่พี่มอบรักให้คือใครกัน ช่างโชคดีกว่าฉันเสียจริงๆ ^---^
2 มกราคม 2546 01:40 น. - comment id 102883
หว๊ายยยยยยยย คนบ๊อง ๆ แบบนี้ก็ แต่งกลอนเป็น ครับ จ๊ากกกกกก ช่วยด้วย ๆๆๆ (แบบนี้ต้องฆ่า) 555 อิอิ