นั่นคือฉันเอง
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ขอจากไปในความเงียบงัน
หากวันนี้ความผูกพันมันหมดค่า
อย่าถามถึง..อย่าจุดตะวันเดินตามฉันมา
ขอหลับในโลกนิทรา--ไม่อยากตายอย่างทรมาในความห่วงใย
ที่..พรู่งนี้จะไม่เป้นของฉัน
อย่าปลุกความรักตื่นจากฝันมาเคลื่อนไหว
ไม่อยากแรมรอน..เพราะคมสายลมอาวรณ์มันบาดหัวใจ
กลัวต้องร้องไห้เมื่อไม่มีใครอยู่ข้างกัน
ปล่อยหัวใจให้เงียบเศร้าหยุดฝันเพ้อ
ด้วยการอย่าถามหา อย่ามาเจอ อย่าห่วงใยฉัน
หากเธอเห็นน้ำค้างบนใบไม้ในคืนสงัดงัน
แค่รู้ไว้ก็พอคือน้าตาฉัน--
ที่ยังใช้ชีวิตในโลกฝันเพื่อหายใจ