ฉันมีภาชนะปลายทางสู่ฝัน หลังจากนั้นก็เท ความคิดถึงกันเป็นส่วนผสม แล้วเติมความผูกพันที่พยายามหมักบ่ม คนให้เข้ากันกลืนกลม...จนเป็นความห่วงใย รองพื้นขนมด้วยความเข้าใจสักเล็กน้อย เสริมอีกหน่อยกับความห่วงหาเอาใจใส่ รอสักพักให้ฟูขึ้นมา...จนเริ่มหนาเป็นความเชื่อใจ แล้วราดความเอื้ออาทรที่ด้านบนเอาไว้ เพื่อเตรียมเข้าตู้อบอุ่นไอ...ด้วยความมั่นคงต่อกัน ไม่รู้จะถูกใจเธอหรือเปล่า หลังจากยกออกจากเตา...ที่อุณหภูมิทอสานฝัน เสร็จออกมาเป็นขนมหวานอาหารใจซึ่งกันและกัน จะให้รู้รส...ต้องค่อยๆชิมด้วยความรู้สึกจากใจเท่านั้น ชิ้นเดียวในโลก...ที่ไม่เคยคิดให้ใครแบ่งปัน ด้วยความยินดีตั้งใจที่ฉันนั้น...มอบให้เธอ
21 พฤศจิกายน 2545 08:52 น. - comment id 96864
ฮัตคุงทำขนมเหรอ? อ่า...คือว่า...อยากกินเค้กน่ะ
21 พฤศจิกายน 2545 09:26 น. - comment id 96880
^*^ ^*^ ^*^..ห๊อม หอม ดมก่องเผื่อวางยา...^*^ เลียนี้ดนึงทดสอบรสชาด(ทาแม่งๆเนาะ) ซื้อก้อด๊ะ หมดทั้งร้านเนี่ยเท่าไรจ๊ะ ^*^........................^____^..................^*^
21 พฤศจิกายน 2545 13:12 น. - comment id 96930
ทำอาหารครับ...ละอองน้ำ ขนมมีบ้างแต่ไม่ค่อยเก่ง อ่านะ...รู้ว่าวางยายังเลียอีก....อิๆๆ จาเหมาเลยเหรอ...แนทตี้
22 พฤศจิกายน 2545 19:35 น. - comment id 97324
อืมมมมมมม ว่าแล้วเชียวววว อิอิอิ อยากกินบ้งจังเลยอ่ะพี่ฮัต ไม่ยักะรู้ว่าทำขนมหวานเป็นด้วยน่ะ นึกว่าทำแต่อาหารเท่านั้นอ่ะ กลอนนี้น่ารักมากเลยพี่ฮัต ชอบมากค่ะ แต่งได้ไง คิดได้ไงเนี่ย อ่านแล้วเข้าใจเลยล่ะว่าน่าอร่อยขนาดไหน อิอิอิ อุ๊ยยยย น้ำลายย้อย โทษค่ะ :)_ _ _ _