ปลอบ..เพื่อน

อัลมิตรา


จักตอบถ้อยร้อยเรียงเผดียงบท
ทั้งร่ายรจน์พจนาคราโศกศัลย์
เหตุใดฤารักมาพรากจากชีวัน
คนรักกันใยพลันมาผันแปร
หากเคยเคียงเรียงชิดพิสวาท
มาคลายคลาดดั่งมีดบาดใจเป็นแผล
ถูกกระชากเจ็บร้าวหนาวดวงแด
คงมิใช่รักแท้อย่าอาวรณ์
เมื่อเวลาพาให้พบประสบรัก
แล้วก็หักพรากใจจากสายสมร
ควรแล้วหรือที่คิดอาลัยอาวรณ์
ด้วยเพราะย้อนกลับคืนฝืนไม่มี ...
ปล่อยให้ผ่านกาลปลอบชอบด้วยจิต
กลับย้อนคิดพิจารณาให้ถ้วนถี่
เจ็บตอนนั้นดีกว่าร้าวเฉาฤดี
ลุกขึ้นเถิดคนดีอย่าเศร้าใจ ..
				
comments powered by Disqus
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    11 พฤศจิกายน 2545 22:21 น. - comment id 95111

    เพราะครับ...
  • windsaint

    11 พฤศจิกายน 2545 22:32 น. - comment id 95115

    ปลอบด้วยคนจิ อิอิ
  • พรระวี

    12 พฤศจิกายน 2545 04:28 น. - comment id 95148

    อันความรักหนักหนาแสนสาหัส
    สุดจะปัดเป่าถอนตัดรอนทิ้ง
    หากมุ่งมันรักใครด้วยใจจริง
    ไม่อาจวิ่งหนีรักได้สักคน.
  • อัลมิตรา

    12 พฤศจิกายน 2545 08:04 น. - comment id 95161

    ขอบคุณค่ะ คุณต่อง ..
    ขอบคุณนะ เจ้าลม
    
    คุณพรระวี ..
    
    ด้วยว่ารักเป็นพิษฤาคิดถือ
    ใยจะยื้อให้เจ็บไปกว่านั้น
    เธอพลัดพรากห่างหายไปนานวัน
    ควรหรือนั่นที่จะฝันแต่ผู้เดียว

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน