บทเรียนที่สำคัญของความรู้สึก คือความเจ็บเศร้าในห้วงจิตสำนึกอันไร้ค่า แม้จะมีผลตอบแทนเป็นน้ำตา ก็ทำให้หัวใจแข็งกล้า มากกว่าเดิม วันนี้ที่เห็นใบไม้ร่วง จึงไม่รู้สึกเปล่ากลวง เติมเพิ่ม ความสูญเสียที่มี .. ทำให้วันนี้มีหลายสิ่งมาเติม ชีวิตที่เหมือนย้ำอยู่กับสิ่งเดิม ๆ จึงไม่มีความช้ำใดมาต่อเติม .. ให้อ่อนแอ อย่าเอ่ยถึงความรักจากหัวใจที่ไร้ร้าง เมื่อทะเลยังไม่อาจร่วมทางกับเส้นขอบฟ้าอย่างจริงแท้ ความรักเป็นเพียงมายา .. ที่ฉันเคยรู้สึกว่าควรเหลียวแล แต่เมื่อเรียนรู้จากการถูกรังแก -- -- จึงรู้ว่าสิ่งที่ควรค่าแก่การดูแล คือ หัวใจตัวเอง --
พิดชา 2 พ.ย. 2545 01:10 น. - ID 25441 
834
3
0
2 พฤศจิกายน 2545 01:18 น. - comment id 93055
เย้ๆๆ พี่ปุ๊กจบดี
2 พฤศจิกายน 2545 01:18 น. - comment id 93056
ขอพระอภัยมณีเจ้าค่ะ กลอนบทนี้แต่งโดย ยังแคร์ พิดชา และ แพรวาเจ้าค่ะ ครือว่า .. ลา..ริน เป็นอีกหนึ่งนามปากกาของแพรวาค่ะ
2 พฤศจิกายน 2545 01:25 น. - comment id 93057
~^_^~ power puff girl ! cute poem
2 พฤศจิกายน 2545 01:27 น. - comment id 93058
อะนะ เพราะมากกกกกกกกกกก ไม่ไหว พวกนี้นิ บ่นว่าตัน ตัน แล้วไงมันเพราะแบบนี้ล่ะ อิจฉา เราแต่งไม่ได้ อิอิ
2 พฤศจิกายน 2545 08:10 น. - comment id 93077
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ..มากค่ะ..
..เมื่อทะเลม่ายอาจร่วมทางกับเส้นขอบฟ้า...
ช่ายดิค่ะ.. กวีบทนี้.. เรนขอนำไปเริ่มต้น..
เปนบทกลอนของเรนนะค่ะ..
เรนชอบจังค่ะ....
2 พฤศจิกายน 2545 13:40 น. - comment id 93109
ชอบตรงที่เดียวกับเรนเลยค่ะ
6 พฤศจิกายน 2545 22:43 น. - comment id 94031
อิอิ ^^ ปลื้มใจจังค่ะ .. ขอบคุณที่ชอบนะคะ .. เมื่อทะเลยังไม่อาจร่วมทางกับเส้นขอบฟ้าอย่างจริงแท้ ..
6 พฤศจิกายน 2545 22:43 น. - comment id 94032
อิอิ ^^ ปลื้มใจจังค่ะ .. ขอบคุณที่ชอบนะคะ .. เมื่อทะเลยังไม่อาจร่วมทางกับเส้นขอบฟ้าอย่างจริงแท้ ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
