ความรักนั้น ดุจดั่ง คลังแห่งทรัพย์ ยิ่งมากรัก ยากนัก จักทรัพย์จาง ยิ่งเหินห่าง ปลายทาง ละลายทรัพย์ มีมากนัก สินทรัพย์ จับหัวใจ ใครต่อใคร จักให้ ไซร้อารมณ์ ให้ลุ่มหลง แต่คง จะไม่ได้ เพราะทรัพย์สิน มากมาย อยู่ข้างกาย เพียงแต่ว่า สูญหาย หาไม่เจอ เอาแต่เพ้อ ถึงเธอ อยู่รํ่าไป เมื่อหัวใจ มีให้ ย่อมคิดถึง เปรียบเธอนั้น เหมือนทรัพย์สิน ที่รำพึง ซักวันหนึ่ง จะตราตรึง ในหัวใจ