เมื่อตำแหน่งที่ฉันอยู่เป็นแบบนี้ ก็ควรต้องทำให้ดีไว้ใช่ไหม เมื่อฐานะฉัน ฉันก็รู้ ว่าเป็นใคร ก็รู้ว่า มันควรไหม จะก้าวเกิน เส้นที่กั้น คั่นเราไว้ ในที่อยู่ แม้รู้สึกหดหู่และห่างเหิน กับความจริงที่เก็บไว้มันมากเกิน รู้สึกกับเธอกว่าผิวเผินที่เห็นกัน ก็ในเมื่อฉันรักเธอเกินจะเก็บ มันก็เจ็บตามระเบียบหัวใจฉัน แต่อย่างหนึ่งการกระทำทุกทุกวัน ไม่มีวันล้ำเส้นนั้นที่กั้นเรา เพราะมีคำคำหนึ่งสำคัญกว่า เพราะคำนั้นช่างมากค่าเวลาเหงา เป็นเพียงคำเดียวที่เธอฉันได้รวมเป็นเรา เพราะคำว่าเพื่อนกันไงเล่าฉันจึงยอม
25 ตุลาคม 2545 14:54 น. - comment id 91056
อื้อ เศร้าจังเลยนะ
26 ตุลาคม 2545 19:03 น. - comment id 91386
แต่งเก่งจังเลยค่ะ ถึงแม้จะเศร้าไปหน่อย เห็นด้วยค่ะว่าความเป็นเพื่อนยั่งยืนกว่าเป็นไหนไหน แต่กว่าจะทำใจได้ อืม..หืม ไม่อยากคิดเลยล่ะ =)
19 ตุลาคม 2547 13:09 น. - comment id 145753
*/*/*/*/* THANK YOU SO MUCH ! */*/*/*/*/